Ο «Μαγικός Κύκλος» της Katherine Neville κυκλοφόρησε το 2006 στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Λιβάνη και σε μετάφραση της Χριστιάννας Σακελλαροπούλου. Από την ίδια συγγραφέα είχε προηγηθεί το πασίγνωστο «Οχτώ» που είχε αργήσει να κυκλοφορήσει στη χώρα μας, παρότι στο εξωτερικό είχε κάνει σημαντικές πωλήσεις και είχε αποσπάσει καλές κριτικές. Ο «Μαγικός Κύκλος» όχι μόνο κινείται στο ίδιο συνωμοσιολογικό ύφος, αλλά μου δημιούργησε την εντύπωση ότι διάβαζα κεφάλαια και παραγράφους του «Οχτώ», που είχα προσπεράσει. Παρ’ όλα αυτά δεν είναι άσχημο βιβλίο.Πρόκειται για μία συναρπαστική αναζήτηση απαντήσεων, πάνω σε κομβικά σημεία της ανθρώπινης ιστορίας, μυστικές τεχνολογίες, ιστορικά πρόσωπα που διψούν για κυριαρχία και σύγχρονους κυνηγούς γνώσης. H Άριελ Mπεν, βλέπει την τακτοποιημένη ζωή της να καταρρέει όταν ο ξάδερφός της δολοφονείται από αγνώστους. Ο θάνατός του την καθιστά μοναδική δικαιούχο της οικογενειακής κληρονομιάς: μιας μυστηριώδους κρύπτης με χειρόγραφα.Η πλοκή για να ιντριγκάρει τον αναγνώστη ξεκινά στα Iεροσόλυμα, το Σωτήριον Έτος 32. Την τελευταία εβδομάδα της ζωής του Xριστού, ο αυτοκράτορας Tιβέριος εργάζεται πυρετωδώς για να αποκρυπτογραφήσει τα σκόρπια στοιχεία ενός προαιώνιου γρίφου. Γιατί όποιος συγκεντρώσει και ερμηνεύσει αυτά τα απόκρυφα στοιχεία θα ελέγχει τη μοίρα ολόκληρης της οικουμένης.Στο κέντρο αυτού του κύκλου αρχαίων γρίφων, βρίσκεται η μοναδική γυναίκα που μπορεί να ενώσει τα νήματα σ’ ένα υφάδι: η Άριελ Mπεν, που διατρέχει ηπείρους και χώρες για ν’ αποκαλύψει τα μυστικά του οικογενειακού της παρελθόντος και αρχίζει να ξεσκεπάζει λίγο-λίγο την ανατριχιαστική αλήθεια.
Οι ιστορικές αναφορές της Neville είναι προσεκτικά σκορπισμένες, σύμφωνα με το γνώριμο ύφος της, η γραφή μοιάζει με την παράλληλη αφήγηση του "Οχτώ" και όσοι το απόλαυσαν είναι σίγουρο πως θα αγαπήσουν και αυτό το μυθιστόρημα που κατακλύζεται από δράση, ρομαντικά ειδύλλια και ανατροπές.Δυστυχώς, όμως η πλοκή από τη μέση του βιβλίου κι έπειτα, αρχίζει να γίνεται το αδύναμο σημείο του βιβλίου. Όχι γιατί είναι δυσνόητη, αλλά γιατί οι διακλαδώσεις στο γενεαλογικό δέντρο της ηρωίδας αρχίζουν να κουράζουν. Επιπλέον μετά από μια αναζήτηση εφτακοσίων σελίδων ανά τον κόσμο και μια εξαντλητική διαδρομή στην ιστορία που ακροβατεί μεταξύ απιθανοτήτων, η συγγραφέας αφιερώνει μόλις δύο βιαστικές παραγράφους στην περιγραφή των χειρογράφων.
Αφήνει μια ανικανοποίητη αίσθηση, ενώ στο τελευταίο κεφάλαιο υπάρχουν και μία-δύο χρονολογικές ανακολουθίες που δεν περνούν απαρατήρητες. Γενικότερα θα έλεγα πως δεν είναι κακό βιβλίο, αλλά σίγουρα κατώτερο από τα μεταγενέστερά του, βιβλία του Dan Brown.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου