Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007

11 Οκτωβρίου- Μύθος

Ο «Μύθος» είναι ένα σημαντικό ελληνικό κόμικ που δημιουργήθηκε και σχεδιάζεται από τον ταλαντούχο Κώστα Φραγκιαδάκη. Ο ταλαντούχος δημιουργός έχει βάλει πολύ μεράκι και έχει διαθέσει μεγάλο μέρος του χρόνου του σε αυτή τη δουλειά, όχι φυσικά για να πλουτίσει, αλλά από αγάπη για το αντικείμενο. Οι ιστορίες του Μύθου διαδραματίζονται στην μυθολογική Αρχαία Ελλάδα και κεντρικός χαρακτήρας είναι ο Μύθος ο Αρκάδιος ένας ήρωας, που αντλεί ορισμένα στοιχεία του χαρακτήρα του από τον Κόναν τον Βάρβαρο. Ο χαρακτήρας του Μύθου εμφανίζεται σαν ένας μυθολογικός ήρωας με δυνάμεις που υπερβαίνουν το φυσικό και είναι άγνωστης προέλευσης και ανεξερεύνητων δυνατοτήτων. Πιθανότατα έχει σταλθεί απ’ τους Θεούς και παρότι συνήθως κερδίζει τις μάχες χάρη στην τρομερή μυϊκή του δύναμη, την ταχύτητα, το σπαθί και την πανουργία του, ορισμένες φορές εμφανίζεται να χρησιμοποιεί μυστηριώδη μαγικά τεχνουργήματα που βρίσκονται στην κατοχή του.
Η δράση του «Μύθου» τοποθετείται σε μια δυσπροσδιόριστη περίοδο μετά την ανάπτυξη του Μυκηναϊκού και του Μινωϊκού πολιτισμού, αλλά πριν την κλασσική αρχαία Ελλάδα. Ο δημιουργός μας πληροφορεί στο οπισθόφυλλο πως εκείνη την περίοδο οι Ολύμπιοι Θεοί και άλλα υπερφυσικά όντα εξουσίαζαν τους απλούς ανθρώπους οι οποίοι συχνά ζούσαν κάτω από το ζυγό σκληρών βασιλιάδων και τοπικών αρχόντων. Αυτή είναι η μαγική και μυστηριώδης εποχή κατά την οποία εμφανίστηκε ο Μύθος ο Αρκάδιος, ένας παράξενος πολεμιστής με περίεργες δυνάμεις και ικανότητες αλλά και αινιγματικό παρελθόν.
Το κόμικ πρωτοεκδόθηκε τον Μάρτιο του 2005 και τα χορταστικά τεύχη του συνήθως κυκλοφορούν ανά δύο μήνες. Όλα τα τεύχη σχεδιάζονται σε άσπρο και μαύρο σαν τα κλασικά άλμπουμ του Κόναν, εκτός από το έκτο που ήταν εξ’ ολοκλήρου έγχρωμο. Τα πρώτα έξι τεύχη είχαν εκδοθεί από την Κόμπρα Press και από το έβδομο τεύχος την σειρά ανέλαβε ο εξειδικευμένος εκδοτικός οίκος «Της ψυχής τα λαμπυρίσματα», σηματοδοτώντας την έναρξη του δεύτερου κύκλου του Μύθου. Το ένατο τεύχος εκδόθηκε τον Ιούνιο, ενώ από το όγδοο ο Κώστας Φραγκιαδάκης συνεργάζεται στο σενάριο του Μύθου με τον αξιολογότατο ηρακλειώτη συγγραφέα Νεκτάριο Χρυσό. Μερικοί από τους χαρακτηριστικούς τίτλους της σειράς είναι: «Τα Δόντια του Κάδμιου Δράκου», «Η Στυμφαλίδα Λίμνη», «Το Καταραμένο Χρυσάφι» και «Λαβύρινθος». Επίσης το πρώτο τεύχος του δεύτερου κύκλου παρουσιάζεται σε συνέχειες και στο περιοδικό λογοτεχνίας «Συμπαντικές Διαδρομές». Το σχέδιο του Κώστα Φραγκιαδάκη είναι εξαιρετικό και βελτιώνεται με το κάθε τεύχος, ενώ η προσθήκη του Νεκτάριου Χρυσού στην ομάδα του Μϋθου, έδωσε μία πιο σκοτεινή διάθεση στην εξέλιξη της πλοκής, εμβαθύνοντας σε αθέατες πτυχές του χαρακτήρα του υπερ-ήρωα. Είναι πολύ σημαντικό για όλους τους δημιουργούς του χώρου, που μία ανεξάρτητη προσπάθεια σαν τον Μύθο συνεχίζει να εκδίδεται σε σταθερή βάση, ανταγωνιζόμενη τους αντίστοιχους υπερ-ήρωες από την Αμερική και έχοντας το δικό της κοινό. Το κάθε τεύχος των πενήντα σελίδων κοστίζει 4,90 ευρώ και μπορείτε να το αναζητήσετε σε όλα τα ενημερωμένα βιβλιοπωλεία και περίπτερα.

4 Οκτωβρίου- Ψάχνοντας για κοχύλια

Η Rosamunde Piltcher είναι μία πολυγραφότατη, σημαντική Βρετανίδα συγγραφέας, που γεννήθηκε το 1924 στην Κορνουάλη. Παρ’ ότι έγραφε για πολλά χρονιά, γνώρισε την διεθνή καταξίωση το 1987 με την έκδοση του συγκλονιστικού μυθιστορήματός της «Ψάχνοντας για Κοχύλια» («The Shell Seekers»). Ακολούθησαν σε παρόμοιο ύφος ο «Σεπτέμβρης», οι δύο τόμοι του «Γυρισμού» και το «Χειμερινό Ηλιοστάσιο», που μεταφράστηκαν σε πολλές γλώσσες και την ανέδειξαν σαν μία από τις πλέον πολυδιαβασμένες συγγραφείς της τελευταίας εικοσαετίας.
Η γραφή της είναι μεστή, άμεση, ολοκληρωμένη και εντυπωσιακά περιγραφική. Οι ήρωές της έχουν ξεπηδήξει απ’ την καθημερινότητα, ενεργούν βάση κινήτρων και τις περισσότερες φορές είναι μπολιασμένοι με αυτοβιογραφικά στοιχεία. Οι αφηγηματικοί ρυθμοί είναι νοσταλγικοί και τρυφεροί- η δράση είναι ολοφάνερο ότι δεν είναι το ζητούμενο. Αν και η θεματολογία των βιβλίων της θα μπορούσε να ειπωθεί ότι απευθύνεται περισσότερο στο γυναικείο κοινό, νομίζω πως ειδικά όσα βιβλία της ανέφερα παραπάνω, διαβάζονται με την ίδια ευκολία και ευχαρίστηση από οποιονδήποτε.
Στο αξιολογότερο έργο της, το «Ψάχνοντας για Κοχύλια», αφηγείται την τελευταία περίοδο της ζωής μίας ηλικιωμένης γυναίκας της Penelope Keeling, που καθώς αισθάνεται το μοιραίο να πλησιάζει, αποφασίζει να επαναπροσδιορίσει τις αποξενωμένες σχέσεις με τα παιδιά της. Καθώς μες στο μυαλό της ξεδιπλώνει το κουβάρι των γεγονότων μίας πολυτάραχης ζωής, ανακαλύπτει ότι όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει, ποτέ δεν θα καταφέρει να ανακαλύψει όλες τις πτυχές των χαρακτήρων των οικείων της. Μέσα στις σελίδες του βιβλίου συχνά σκιαγραφείται η σύγκρουση ανάμεσα σε μία γενιά που έζησε τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και προτιμά έναν πιο παραδοσιακό τρόπο ζωής και σε μία γενιά που ακολουθεί το ρεύμα, θέλει να προχωρήσει για να προλάβει τις εξελίξεις του καιρού της και από το παρελθόν θέλει να κρατήσει μόνο όσα θα αποφέρουν κάποιο δυνητικό κέρδος. Η αλήθεια όπως φανερώνεται μες στις σελίδες του βιβλίου είναι ότι αν καμία πλευρά δεν είναι διατεθειμένη να κάνει παραχωρήσεις, η σύγκρουση θα είναι αναπόφευκτη και το χάσμα μεταξύ τους θα διευρυνθεί. To «Ψάχνοντας για κοχύλια» πιστεύω πως δεν θα πρέπει να λείπει από τη βιβλιοθήκη σας, κυκλοφόρησε στη χώρα μας το 1989 από τις εκδόσεις «Ωκεανίδα» σε φροντισμένη μετάφραση της Έρης Κανδρής και γνώρισε μεγάλες πωλήσεις, πετυχαίνοντας αλλεπάλληλες εκδόσεις. Πολλά από τα βιβλία της Piltcher έχουν μεταφερθεί σε σειρές στην αγγλική και την γερμανική τηλεόραση, ενώ το 2000 ανακοίνωσε την απόσυρσή της από την συγγραφή έχοντας ολοκληρώσει με τον καλύτερο τρόπο την δημιουργική της πορεία. Το 2002 τιμήθηκε για την συνολική της προσφορά στις τέχνες από την Βασίλισσα Ελισάβετ.

Δευτέρα 8 Οκτωβρίου 2007

27 Σεπτεμβρίου- Μαγικός Κύκλος

Ο «Μαγικός Κύκλος» της Katherine Neville κυκλοφόρησε το 2006 στην Ελλάδα από τις εκδόσεις Λιβάνη και σε μετάφραση της Χριστιάννας Σακελλαροπούλου. Από την ίδια συγγραφέα είχε προηγηθεί το πασίγνωστο «Οχτώ» που είχε αργήσει να κυκλοφορήσει στη χώρα μας, παρότι στο εξωτερικό είχε κάνει σημαντικές πωλήσεις και είχε αποσπάσει καλές κριτικές. Ο «Μαγικός Κύκλος» όχι μόνο κινείται στο ίδιο συνωμοσιολογικό ύφος, αλλά μου δημιούργησε την εντύπωση ότι διάβαζα κεφάλαια και παραγράφους του «Οχτώ», που είχα προσπεράσει. Παρ’ όλα αυτά δεν είναι άσχημο βιβλίο.
Πρόκειται για μία συναρπαστική αναζήτηση απαντήσεων, πάνω σε κομβικά σημεία της ανθρώπινης ιστορίας, μυστικές τεχνολογίες, ιστορικά πρόσωπα που διψούν για κυριαρχία και σύγχρονους κυνηγούς γνώσης. H Άριελ Mπεν, βλέπει την τακτοποιημένη ζωή της να καταρρέει όταν ο ξάδερφός της δολοφονείται από αγνώστους. Ο θάνατός του την καθιστά μοναδική δικαιούχο της οικογενειακής κληρονομιάς: μιας μυστηριώδους κρύπτης με χειρόγραφα.Η πλοκή για να ιντριγκάρει τον αναγνώστη ξεκινά στα Iεροσόλυμα, το Σωτήριον Έτος 32. Την τελευταία εβδομάδα της ζωής του Xριστού, ο αυτοκράτορας Tιβέριος εργάζεται πυρετωδώς για να αποκρυπτογραφήσει τα σκόρπια στοιχεία ενός προαιώνιου γρίφου. Γιατί όποιος συγκεντρώσει και ερμηνεύσει αυτά τα απόκρυφα στοιχεία θα ελέγχει τη μοίρα ολόκληρης της οικουμένης.Στο κέντρο αυτού του κύκλου αρχαίων γρίφων, βρίσκεται η μοναδική γυναίκα που μπορεί να ενώσει τα νήματα σ’ ένα υφάδι: η Άριελ Mπεν, που διατρέχει ηπείρους και χώρες για ν’ αποκαλύψει τα μυστικά του οικογενειακού της παρελθόντος και αρχίζει να ξεσκεπάζει λίγο-λίγο την ανατριχιαστική αλήθεια.
Οι ιστορικές αναφορές της Neville είναι προσεκτικά σκορπισμένες, σύμφωνα με το γνώριμο ύφος της, η γραφή μοιάζει με την παράλληλη αφήγηση του "Οχτώ" και όσοι το απόλαυσαν είναι σίγουρο πως θα αγαπήσουν και αυτό το μυθιστόρημα που κατακλύζεται από δράση, ρομαντικά ειδύλλια και ανατροπές.Δυστυχώς, όμως η πλοκή από τη μέση του βιβλίου κι έπειτα, αρχίζει να γίνεται το αδύναμο σημείο του βιβλίου. Όχι γιατί είναι δυσνόητη, αλλά γιατί οι διακλαδώσεις στο γενεαλογικό δέντρο της ηρωίδας αρχίζουν να κουράζουν. Επιπλέον μετά από μια αναζήτηση εφτακοσίων σελίδων ανά τον κόσμο και μια εξαντλητική διαδρομή στην ιστορία που ακροβατεί μεταξύ απιθανοτήτων, η συγγραφέας αφιερώνει μόλις δύο βιαστικές παραγράφους στην περιγραφή των χειρογράφων.
Αφήνει μια ανικανοποίητη αίσθηση, ενώ στο τελευταίο κεφάλαιο υπάρχουν και μία-δύο χρονολογικές ανακολουθίες που δεν περνούν απαρατήρητες. Γενικότερα θα έλεγα πως δεν είναι κακό βιβλίο, αλλά σίγουρα κατώτερο από τα μεταγενέστερά του, βιβλία του Dan Brown.