ΝΤΟΥέΝΤΕ, ένα ξεχωριστό περιοδικό

Το περιοδικό πολιτισμού ΝΤΟΥέΝΤΕ είναι από τις δουλειές που αξίζει να προβάλλονται. Μ' αρέσει πολύ και σε επίπεδο γραφής, αλλά και σε σχέση με την αισθητική του αντίληψη. Αντιγράφω από το δελτίο τύπου που προαναγγέλλει την κυκλοφορία του 5ου τεύχους:

Το ΝΤΟΥέΝΤΕ είναι ένα νέο διαδικτυακό πολιτιστικό περιοδικό. Οι άνθρωποι που το πλαισιώνουν -στην πλειοψηφίατους νέοι δημιουργοί- (συγγραφείς, ποιητές, ηθοποιοί, φωτογράφοι) επιχειρούν να καταθέσουν μια νέα και φρέσκιαπρόταση.Το ΝΤΟΥέΝΤΕ διαβάζει βιβλία, ακούει μουσικές, προτείνει «αποδράσεις», πάει θέατρο, αφουγκράζεται και περιγράφει.

Θα ήταν χαρά μας να αφιερώσετε λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας και να το ξεφυλλίσετε. Το 5ο τεύχος κυκλοφορείδιαδικτυακά το Σάββατο 1 Οκτωβρίου.

Ιστότοπος: http://duendemagazine.gr/

E-mail: info@duendemagazine.gr

Facebook: http://www.facebook.com/duendemagazine

Twitter: http://twitter.com/#!/duendemagazine

Στη διάθεση σας για οποιαδήποτε περαιτέρω επικοινωνία/συνεργασία.

Φιλικά, Εκ μέρους της ομάδας του ΝΤΟΥέΝΤΕ,

Μαίρη Κλιγκάτση, Υπεύθυνη Έκδοσης / Αρχισυνταξίας klmairi@gmail.com

πώς να περάσετε τον έλεγχο αεροδρομίων κουβαλώντας ένα όπλο μαζί σας

Όχι, δεν πρόκειται για οδηγό τέλεσης αξιόποινων πράξεων. Ο Γιάννης από το πολύ αξιόλογο blog ΝΟ14ΜΕ έκανε ένα ταξίδι με τα ουγγρικά ψαριά, έγραψε τις εντυπώσεις του και σήμερα τις αναδημοσιεύω. Η φράση που σημείωσε είναι από τις πιο επίκαιρες των ημερών (δυστυχώς): "Μετανοείτε! Το τέλος ακίνητης περιουσίας είναι κοντά."

Αξίζει να επισκεφθείτε το NO14ME όχι μόνο για να αλιεύσετε ουγγρικά ψάρια, αλλά και για να διαβάσετε τις παλιότερες αναρτήσεις και να το κρατήσετε στους σελιδοδείκτες σας. Ένα κεφάλαιο από το βιβλίο όπου μπορείτε να ανατρέξετε για συμβουλές σε περίπτωση χρεωκοπίας, μπορείτε να διαβάσετε και στη σελίδα των βορειοδυτικών εκδόσεων.



Καθώς περνούν τα χρόνια, και συνεχίζω σε σταθερούς ρυθμούς να ταξιδεύω με αεροπλάνο, συνειδητοποιώ το ψέμα που κρύβεται πίσω από την διάρκεια του ταξιδιού. Παλιότερα συμμεριζόμουν και εγώ την άποψη ότι για παράδειγμα η Ρώμη απέχει από την Αθήνα δύο ώρες, σίγουρα θα έπαιζε ρόλο η χαρά και η προσμονή για το ταξίδι με αποτέλεσμα ο χρόνος να φαντάζει σχετικός. Και μπορεί η χαρά και η προσμονή ακόμα να υπάρχουν όμως ο χρόνος σαν να διαστέλεται. Ναι, η Ρώμη απέχει από την Αθήνα δύο ώρες αλλά από την στιγμή που θα ακούσεις τα σχετικά με τα μέτρα ασφάλειας και διάσωσης έως την στιγμή που θα σου ζητήσουν ευγενικά να παραμείνεις καθιστός μέχρι να ανοίξουν οι πόρτες (άσχετα που κανείς δεν το τηρεί και συνήθως βάζω στοίχημα για τον πρωταθλητή). Όντως το παραπάνω διάστημα είναι συνήθως δύο ώρες αν όλα πάνε καλά. Ο ταξιδιώτης όμως δεν απέχει δύο ώρες από την Ρώμη, απέχει περισσότερο, η διαδρομή μέχρι το αεροδρόμιο, ο χρόνος που απαιτείται για check in κλπ. Είναι περισσότερο μια διαπίστωση το παραπάνω παρά ένα παράπονο καθώς έχω (ακόμα) την επίγνωση πως το αεροπλάνο μπορεί να σε πάει σε μέρη που μάλλον δύσκολα θα πήγαινες αλλιώς, απλώς από τον ρεαλισμό ως την αποθέωση υπάρχει δρόμος.

Όλες αυτές οι ώρες αποτελούν μια θαυμάσια ευκαιρία για διάβασμα.

Πριν λίγες εβδομάδες μια ευχάριστη έκπληξη με περίμενε στα εισερχόμενα του ηλεκτρονικού μου ταχυδρομείου. Ο Γιάννης Πλιώτας, ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από τις Βορειοδυτικές εκδόσεις, μου έστειλε mail μέσω του οποίου μου εξέφραζε την επιθυμία του να μου στείλει δύο βιβλία των εκδόσεων του! Μετά τις απαραίτητες συνεννοήσεις και το πέρας κάποιων ημερών το δέμα έφτασε στην πόρτα μου. Τότε οι μέρες μου ήταν γεμάτες από την παρουσία του Δόκτωρ Ζιβάγκο, την στιγμή όμως που έφτιαχνα την βαλίτσα ήξερα ποιό θα ήταν ένα από τα βιβλία που θα κουβάλαγα μαζί μου.

Πολύ καλή επιλογή για ταξίδι τα "Ουγγρικά ψάρια". Η πρόζα για μένα έχει δύο χαρακτηριστικά, πρώτο είναι ότι στην μητρική σου γλώσσα έχει μεγαλύτερη επίδραση, δύσκολο το έργο του μεταφραστή, καθώς τα λογοπαίγνια και η επικαιρότητα παραμονεύουν, δεύτερο χαρακτηριστικό είναι η λεπτή γραμμή που χωρίζει τον έξυπνο συγγραφέα από τον εξυπνάκια, με αρκετούς έχω διαφωνήσει γύρω από το έργο του Λένου Χρηστίδη για παράδειγμα ενώ με περισσότερους έχω συμφωνήσει, εμένα πάντως ούτε ο Γιάννης ούτε ο Λένος δε μου φαίνονται εξυπνάκηδες.

" Μετανοείτε. Το τέλος ακίνητης περιουσίας πλησιάζει."

Η ανάγνωση διήρκεσε όσο και το ταξίδι σχεδόν, αν και δυστυχώς ανά τακτά χρονικά διαστήματα αναγκαζόμουν να αφήσω την ανάγνωση λόγω θορύβου, μετακίνησης, ελέγχου, επιβίβασης και αποβίβασης.

Η παραπάνω χρήση του όρου πρόζα για κανέναν λόγο δεν σημαίνει την απουσία πλοκής. Πρωταγωνιστής της ιστορίας ο συγγραφέας που ξαφνικά βρίσκεται μπλεγμένος σε μια παράξενη υπόθεση. Ένας φίλος από τα παλιά ανακάλυψε κάτι που δεν έπρεπε και τώρα κάποιοι τον κυνηγούν...

Το ξέρω πως θα μπορούσα να γράψω περισσότερα σχετικά με την υπόθεση, αλλά νιώθω πως δεν πρέπει.

Απλά θα ήθελα να δώσω μια συμβουλή: μην διαβάσετε το βιβλίο αυτό αν δεν έχετε δει την ταινία "Η 6η αίσθηση" και σκοπεύετε να το κάνετε κάποια στιγμή στο μέλλον.

Τα περασμένα Χριστούγεννα διάβασα το 1.οοο.οοο στιγμές του Μιχάλη Φουντουκλή. Σε εκείνη την ανάρτηση είχα αναφερθεί στο πως αντιλαμβάνονται οι Βορειοδυτικές εκδόσεις τα πνευματικά δικαιώματα. Μια σειρά από ελευθερίες στην θέση των απαγορεύσεων. Δεν ξέρω αν κάπου εκεί κρύβεται κάποιο μάρκετινγκ τρικ και δεν με νοιάζει.


υ.γ. Τώρα που έχω το βιβλίο δίπλα μου συνειδητοποιώ πως πέρασα από τόσους ελέγχους αεροδρομίων έχοντας στην κατοχή μου ένα βιβλίο που έχει στο εξώφυλλό του ένα καλάσνικοφ...

Logicomix στο App Store

Πολλές φήμες για χρεωκοπία κυκλοφορούν (σύμφωνα με τις αξιόπιστες ειδήσεις του STAR), αλλά για την ώρα νομίζω καλό είναι να τις αγνοήσουμε. Με αφορμή την κυκλοφορία του application για το Logicomix, επαναλαμβάνω μία παλιότερα ανάρτηση μου για το καλύτερο ελληνικό κόμικ. Περισσότερα για την εφαρμογή που μπορείτε να κατεβάσετε στο tablet και στο smartphone σας θα διαβάσετε στο σχετικό άρθρο του Ηλεκτρονικού Αναγνώστη- εγώ σημειώνω την πολύ ελκυστική τιμή που αποφάσισε ο Ίκαρος. Για το περιεχόμενο διαβάστε όσα ακολουθούν. Εγώ, έχοντας το πλεονέκτημα του χρόνου που μεσολάβησε από την ανάγνωσή του, έχω πλέον κατατάξει το Logicomix όχι απλώς στα αγαπημένα μου βιβλία, αλλά και στα σημαντικότερα έργα που έχω διαβάσει.

22 Ιανουαρίου 2009- Logicomix

Νομίζω έχουμε μιλήσει και μια από τις προηγούμενες εβδομάδες για το «LOGICOMIX», αλλά θεωρώ ότι αξίζει να το παρουσιάσουμε ξανά αναλυτικά μέσα απ’ τις «σελίδες για άλλες σελίδες», γιατί πραγματικά είναι ένα έργο που πρέπει να διαβαστεί, στο βαθμό που μπορεί να τεθεί «πρέπει» στα όσα αφιερώνει ο καθένας χρόνο για να διαβάσει.

Το «LOGICOMIX» είναι συγκεκριμένα ο καρπός της προσπάθειας μιας ομάδας μαθηματικών και καλλιτεχνών με όραμα, έμπνευση και ιδέες, την οποία συντόνισε η ψυχή της προσπάθειας, ο Απόστολος Δοξιάδης. Θυμίζω ότι ο λογοτέχνης και μαθηματικός κύριος Δοξιάδης, με το μεταφρασμένο σε ούτε λίγο, ούτε πολύ τριάντα γλώσσες βιβλίο του «Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ», καθιέρωσε παγκοσμίως τον όρο «μαθηματική λογοτεχνία», της οποίας πολλά δείγματα βλέπουμε πλέον στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Μαζί του στη συγγραφή είναι ο Χρίστος Χ. Παπαδημητρίου, ερευνητής θεωρητικής πληροφορίας στο Μπέρκλεϊ και στο σχέδιο οι Αλέκος Παπαδάτος και η Γαλλίδα Annie Di Donna.

Όλοι οι παραπάνω λοιπόν επιλέγουν να μιλήσουν για τη λογική και τις απαρχές της, με ένα αυτό-αναφορικό κόμικ, το οποίο είναι πάρα πολύ καλά δομημένο και αξιανάγνωστο. Σκοπός τους είναι να εκμεταλλευτούν την αμεσότητα του κόμικ ως τέχνη (έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως η ένατη), για να αφηγηθούν μια ιστορία που ισορροπεί ανάμεσα στα μαθηματικά και τη φιλοσοφία. Με άλλα λόγια έναν «λογικό» μύθο.

Η υπόθεση ξεκινάει εμμέσως τρεις μέρες μετά την εισβολή της ναζιστικής Γερμανίας στην Πολωνία το 1939 και κατά τη διάρκεια της ομιλίας του σημαντικού Βρετανού στοχαστή Μπέρτραντ Ράσελ, προς το διχασμένο κοινό ενός αμερικανικού πανεπιστημίου, με θέμα το «ρόλο της λογικής στα ανθρώπινα πράγματα». Ο Ράσελ είναι ένας άνθρωπος με πάθη, που προσπαθεί να αποφύγει το μονοπάτι που έχει επιλέξει η μοίρα για αυτόν. Παρ’ ότι ασχολήθηκε σε όλη του τη ζωή για τη θεμελίωση της λογικής, τελικά έμεινε περισσότερο γνωστός στην ιστορίας εξαιτίας ενός παραδόξου, το οποίο κλόνισε τα θεμέλιά της. Η ιστορία συνεχίζεται με αναδρομές μπροστά και πίσω στο χρόνο για να καταλήξει έπειτα από ένα συναρπαστικό ταξίδι τριακοσίων δέκα σελίδων στη σύγχρονη Αθήνα και σε μία παράσταση της τραγωδίας «Ορέστεια».

Κατά τη διάρκεια της διαδρομής θα συναντηθείτε με όλες τις αλλόκοτες διασημότητες του χώρου και μαζί με τον κεντρικό (και εκκεντρικό) χαρακτήρα Ράσελ θα διερευνήσετε ένα αδιαφιλονίκητο και ταυτόχρονα μυστηριώδες γεγονός: το ότι ανάμεσα στους πατέρες της λογικής τα ποσοστά ψύχωσης είναι αφύσικα υψηλά. Είναι πολύ ενδιαφέρων, ιδιαίτερα καθώς –αντίθετα από την κλισέ άποψη- ελάχιστοι από τους άλλους μαθηματικούς πάσχουν ψυχικά. Ίσως η λογική προήλθε η τρέλα, αλλά αυτό μένει σε εσάς να το ανακαλύψετε.

Το «Logicomix» είναι ένα εγχείρημα αξιώσεων, πάνω στο οποίο έχει γίνει εξαιρετική δουλειά από όλους τους συντελεστές, προκειμένου να παραδώσουν στα χέρια μας ένα προσιτό και καθ’ όλα διασκεδαστικό παραμύθι λογικής. Απευθύνεται σε όλους του αναγνώστες, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ίκαρος» και ήδη έχει βρει μεγάλη ανταπόκριση από το αναγνωστικό κοινό της χώρας μας.

ΥΓ: και εδώ όσα είχα γράψει σχετικά στο πρώτο τεύχος του Bookmarks

μια απαγωγή, μια χρεωκοπία, μερικά πανηγύρια, οι Ελ, πολλά σφηνάκια και ο Ρήγας Φεραίος

Η παρουσίαση των ουγγρικών ψαριών, όπως δημοσιεύθηκε προχθές στο blog του Μιχάλη Καλαμάρα Ηλεκτρονικός Αναγνώστης.

"Τα ουγγρικά ψάρια" είναι το τέταρτο βιβλίο του Γιάννη Πλιώτα (biblionet), που πέρα από συγγραφέας έχει και τις Βορειοδυτικές Εκδόσεις. Αν "Το βασίλειο της αράχνης" (Εκδόσεις Λιβάνης, 2008) ήταν μια τριλογία επικής φαντασίας, στα "ουγγρικά ψάρια" κυριαρχούν μια απαγωγή, το χιούμορ και τα Ιωάννινα.

Όλα ξεκινούν όταν ο Χάκερ, γνωστός και ως Τίτο ή Φρικάκιας, εξαφανίζεται. Και τα πρόσωπα και τα περιστατικά ακολουθούν με καταιγιστικό ρυθμό:

Ένας παραγνωρισμένος ποιητής. Ένας ανένταχτος μπάρμαν. Ένας πρώην παλαιστής. Μια μικρή τραγουδίστρια. Ένας τίμιος ρέφερι. Όλοι ενώνουν τις δυνάμεις τους απέναντι στον κοινό εχθρό.

Σφηνάκια, ροκ, πιστολιές, ματ, χρεωκοπίες, χειρουργοί, Λάο Τσε, γιορτές πατάτας, οφσάιντ, σκυλιά, πίτες με γύρο, μυστικοί πράκτορες, πιράνχας, αναρχικοί, ο Ρήγας Φεραίος, οι Ελ, τα ΠΑΣ, η αγάπη, ο θάνατος.

Σε 192 σελίδες ο Γιάννης Πλιώτας γράφει για τα Ιωάννινα και τα "ουγγρικά ψάρια" που είχαν μεταφερθεί στη Λίμνη Παμβώτιδα για τον εμπλουτισμό της, χωρίς όμως να γράφει μόνο για τη συγκεκριμένη επαρχιακή πόλη.

Ο συγγραφέας μάλιστα, αρκετά ταιριαστά για υπόθεση απαγωγής ενός χάκερ, ανέβαζε κεφάλαιο-κεφάλαιο το βιβλίο στο προφίλ του στο Facebook καθώς το έγραφε.

Μπορείτε να παραγγείλετε το τυπωμένο βιβλίο ή να το αναζητήσετε στα βιβλίοπωλεία, ενώ το e-book σε PDF, όπως και όλα τα προηγούμενα βιβλία των Βορειοδυτικών Εκδόσεων είναι διαθέσιμα για δωρεάν κατέβασμα (δεν είναι κλειδωμένα και διαβάζονται με όλα τα προγράμματα για PDF). Τόσο το τυπωμένο όσο και το ηλεκτρονικό βιβλίο διατίθενται με άδεια Creative Commons.

Διαβάστε επίσης:

• Περισσότερα για τα ebooks των Βορειοδυτικών Εκδόσεων

αντί x λόγου, τεύχος 11

Το περιοδικό αντί x λόγου είναι ένα τριμηνιαίο λογοτεχνικό free press που εκδίδεται στα Γιάννενα και έχει διευθυντή τον Βαγγέλη Ευθυμίου. Χθες κυκλοφόρησε το ενδέκατο τεύχος σε όλα τα βιβλιοπωλεία- όσοι βρίσκεστε στην πόλη μας και το συναντήσετε πάρτε το μαζί σας για παρέα, διαβάστε το και φυλάξτε το στη βιβλιοθήκη σας (από το δέκατο τεύχος το αντί x λόγου διανέμεται και στην Αθήνα). Επίσης επισκεφθείτε την ιστοσελίδα του περιοδικού για να διαβάσετε και να κατεβάσετε δωρεάν όλα τα τεύχη ή γίνετε μέλη στην αντίστοιχη σελίδα στο facebook.

Όπως και σε κάθε editorial, υπάρχει κάλεσμα για νέους συνεργάτες που μπορούν να στείλουν άρθρα και έργα τους. Σε αυτό το τεύχος δημοσιεύεται και μια παρουσίαση που ετοίμασα για την ταινία επιστημονικής φαντασίας Monsters. Σημειώστε ότι από το επόμενο τεύχος του περιοδικού αναμένουμε σημαντικές αλλαγές.

Open publication - Free publishing - More antiepilogou

προβλέψεις για το Man Booker Prize

Το λογοτεχνικό Man Booker Prize απονέμεται κάθε χρόνο στο καλύτερο μυθιστόρημα συγγραφέα που κατοικεί στη βρετανική κοινοπολιτεία. Παλιότερα έχουν βραβευτεί έργα όπως ο Άγγλος Ασθενής (1992) και τα Απομεινάρια μιας μέρας (1989). Στις 6 Σεπτεμβρίου ανακοινώνεται η μικρή λίστα των φετινών υποψηφίων η οποία θα αποτελείται από έξι βιβλία (και 18 Οκτωβρίου ο νικητής).

Χωρίς να έχω άριστη εικόνα όλων των υποψηφιοτήτων σκέφτηκα να κάνω μία πρόβλεψη για την τελική εξάδα, ώστε σε περίπτωση που ευστοχήσω να μπορώ να πω ότι αν συνωμοτήσω πάρα πολύ με τον εαυτό μου, υπάρχει πιθανότητα να κερδίσω το σύμπαν. Έτσι χωρίς πολλά-πολλά, ορίστε: Julian Barnes, Allan Hollinghurst, Carol Birch, A. D. Miller, D. J. Taylor και Sebastian Berry.



Ένα από τα αουτσάιντερ είναι το Half Blood Blues του Esi Edugyan, που διαπραγματεύεται την ιστορία μίας μπάσταρδης τζαζ μπάντας στη Γερμανία, λίγο πριν ο Χίτλερ ξεκινήσει την επιχείρηση Λευκή. Δύσκολο βιβλίο, που δεν έχει αυτοσκοπό να ψυχαγωγήσει τον αναγνώστη, αλλά με αρκετά πολιτικά νοήματα ώστε να μην περνά απαρατήρητο.

Προσωπικά θα ήθελα να βρει τρόπο να μπει στην εξάδα το The Last Hundred Days του Patrick McGuiness, ένα πολιτικό μυθιστόρημα με φόντο τη Ρουμανία του 1989, που σίγουρα θα εκτιμήσουν όσοι έχουν ανταλλάξει ανέκδοτα με πρωταγωνιστές τον Λένιν, τον Στάλιν, τον Τσαουσέσκου τον Χόνεκερ και τα άλλα παιδιά.