Το πρόγραμμα για σήμερα έχει βόλτα στα βιβλιοπωλεία για να πάρουμε μία γεύση από όσα θα διεκδικήσουν θέση στα ράφια μας στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα.
Πρώτα απ’ όλα σε κάτι από αγαπημένο συγγραφέα. Μόλις εκδόθηκε από τον Καστανιώτη το «Μόνολογκ» του Λένου Χρηστίδη. Ο Χρηστίδης απευθύνεται αυστηρά σε όσους δεν έχουν πρόβλημα να διαβάσουν σε ένα βιβλίο την παρακάτω φράση: «Κοίταξα τα μάτια της. Είχε υπέροχο κώλο.» Ανατρεπτικός και πάντα με αναρχική αίσθηση του χιούμορ χρησιμοποιεί στις ιστορίες του στερεότυπους χαρακτήρες όπως ο στρυφνός περιπτεράς, ο αποφθεγματολόγος ταξιτζής και η τηλεορασόπληκτη νοικοκυρά. Αν σας αρέσει το «Μόνολογκ» τότε αξίζει να αναζητήσετε το «Λοστρέ», το «Bororo» και το «Ο τυχερός αριθμός του δόκτορος Μπου και άλλα καλοκαιρινά παραμύθια.»
Καλή πρόταση και έξω απ’ τα συνηθισμένα είναι τα «Λιοντάρια της Βαγδάτης» των Brian Vaughan και Niko Henrickon, που κυκλοφόρησε απ’ τις εκδόσεις Ανούβης. Την άνοιξη του 2003, μια αγέλη λιονταριών απέδρασε από το Ζωολογικό Κήπο της Βαγδάτης κατά τη διάρκεια των αμερικανικών βομβαρδισμών. Σαστισμένα, πεινασμένα μα επιτέλους ελεύθερα, τα τέσσερα λιοντάρια αρχίζουν να περιπλανιούνται στους ερειπωμένους δρόμους προσπαθώντας απεγνωσμένα να επιβιώσουν. Καταγράφοντας το ταξίδι των υπερήφανων πλασμάτων σ’ ένα τόπο ξένο και αφιλόξενο, το εικονογραφημένο αυτό έργο αποτελεί μια αλληγορία για τη ζωή και την ελευθερία, την τιμή και το καθήκον.
Και τέλος στο νέο βιβλίο από τη Σώτη Τριανταφύλλου η οποία επανέρχεται μετά τα «Κινέζικα Κουτιά», που πούλησαν αρκετά, αλλά απέσπασαν ανάμεικτες κριτικές από ειδικούς και το κοινό. Από τον Πατάκη, λοιπόν, κυκλοφορεί το «Λίγο από το αίμα σου», έχει 400 σελίδες και την κάπως τσιμπημένη τιμή των 21 ευρώ. Στην κλασική γραμμή της συγγραφέως και όπως πάντα δράση-ήρωες, όλα τοποθετημένα στο εξωτερικό. Σας παραθέτω και ένα απόσπασμα για να πάρετε γεύση: «Με τον Ιερώνυμο ντε Μπιουτ αποχαιρετηθήκαμε με την ίδια αλλόκοτη χειρονομία -το πιάσιμο του αγκώνα- προτού βρω την ευκαιρία να ρωτήσω για τη Λύντια κάτι περισσότερο από ένα βιαστικό «Τι κάνει η Λύντια;» και «Μένει ακόμα στο Λονδίνο;» και να πάρω μονολεκτικές απαντήσεις: «Καλά» και «Ναι». Και χωρίσαμε προτού αποφασίσω αν ήθελα να τον ξαναδώ, ή να ζητήσω τουλάχιστον τον αριθμό του τηλεφώνου του· προτού μαντέψω αν ήθελε να ξαναϊδωθούμε εκείνος.
Δεν πήγα στο Πάρκο· άλλωστε, είχε αρχίσει να ψιλοβρέχει. Αγγλικό καλοκαίρι: αρχίζει στο τέλος Ιουλίου, τελειώνει στην αρχή Αυγούστου. Στράφηκα προς τα βόρεια και περπάτησα με γρήγορο βήμα μέχρι το σπίτι· όταν έκλεισα πίσω μου την πόρτα, δεν ήξερα αν η ταχυκαρδία οφειλόταν στο περπάτημα ή στην αναστάτωση που μου είχε προκαλέσει η συνάντηση με τον Ιερώνυμο.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου