Η στήλη σήμερα έχει ανταπόκριση από μία πολύ όμορφη εκδήλωση που έγινε στην Πάτρα, την περασμένη Τετάρτη. Η πρόσκληση είχε έρθει απ’ τις εκδόσεις Κέδρος και αφορούσε την παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου του Βαγγέλη Ραπτόπουλου, με τίτλο «Μεγάλη Άμμος». Με μεγάλη χαρά πήγα στην παρουσίαση, μιας και ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος έχει γράψει τον «Εργένη», του οποίου η κινηματογραφική μεταφορά είναι μία από τις ελληνικές ταινίες που με έχουν επηρεάσει περισσότερο στη ζωή μου, ενώ ήταν και ο σεναριογράφος της «Φανέλας με το νούμερο 9», την οποία επίσης θεωρώ σπουδαία.
Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος θεωρείται ένας απ’ τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες λογοτέχνες και τα είκοσι βιβλία που έχει γράψει μέχρι σήμερα, έχουν αφήσει το δικό τους στίγμα. Γεννήθηκε το 1959 στην Αθήνα, όπου σπούδασε παιδαγωγικά και δημοσιογραφία. Ήταν σύμβουλος ελληνικής και ξένης λογοτεχνίας στις εκδόσεις Λιβάνη, ενώ το ίδιο έργο έχει αναλάβει τώρα και στον Κέδρο. Συνεργάζεται με πολλές εφημερίδες κι απ’ τα βιβλία του ξεχωρίζουν τα «Τζιτζίκια» (1985), «Έμμονες Ιδέες» (1995), «Η απίστευτη ιστορία της Πάπισσας Ιωάννας» (2000) η οποία μεταφράστηκε και στα Ιταλικά και το «Χάσαμε τον Μπαμπά» (2005). Φέτος επιστρέφει με τη «Μεγάλη Άμμο» η οποία απέσπασε θετικά σχόλια απ’ τους αναγνώστες, αλλά παράλληλα δέχτηκε επικρίσεις για τη θεματολογία και το τέλος.
Μαζί με τη φίλη μου Άντρια, περιμέναμε υπομονετικά μέχρι να ξεκινήσει η εκδήλωση, η οποία καθυστέρησε αρκετά δίνοντάς μας την ευκαιρία να ξεφυλλίσουμε βιβλία στα ράφια τριγύρω. Τελικά η παρουσίαση δεν είχε όσο κόσμο θα περίμενα και εμείς ήμασταν οι μόνοι σχετικά νεαροί σε ηλικία, αλλά όσα ειπώθηκαν εκεί ήταν νομίζω άξια προσοχής και περαιτέρω συζήτησης. Η «Μεγάλη Άμμος» είναι ένα μυθιστόρημα σχέσεων και με φόντο ένα αιγαιοπελαγίτικο νησί, γινόμαστε θεατές σε έρωτες τόσο δύσκολους όσο μόνο σήμερα μπορούν να είναι. Ξαφνικά ένας φόνος, , έρχεται να μας θυμίσει την Ελλάδα που χάνεται και αλλάζει, την Ελλάδα που ήδη άλλαξε χωρίς να το συνειδητοποιήσουμε. Ο συγγραφέας αναρωτιέται αν στο βάθος παραμένει ίδια και αποφασίζει να δώσει μία λύση στα πάθη των ηρώων, η οποία χαρακτηρίστηκε συντηρητική, αλλά την οποία υπερασπίστηκε με πάθος ο ίδιος ο Ραπτόπουλος. Μας μίλησε για τους λόγους που θεώρησε φυσιολογικό ένα «happy end» στην ιστορία του και ότι δεν είναι παράλογη η επιλογή των δύο κεντρικών χαρακτήρων να φτιάξουν τελικά οικογένεια. Δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί του και θα πρότεινα ανεπιφύλακτα τη «Μεγάλη Άμμο» σε όσους θα ήθελαν να διερευνήσουν τις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων στις μέρες μας. Μπορεί να ακούγεται τετριμμένο, αλλά υπάρχει αλλοτρίωση και παρακμή την οποία σκιαγραφεί ο Ραπτόπουλος, τονίζοντας, όμως ότι στο μέλλον η κατάσταση θα αλλάξει προς το καλύτερο. Τουλάχιστον αυτή είναι η πεποίθηση του και την υπερασπίστηκε με ζέση στη συζήτηση που ακολούθησε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου