Πρωτομαγιά, στις εξοχές θα μας διαβάζετε, μπορεί να έχετε πάρει και κανά βιβλίο μαζί σας. Εγώ, μιας και δεν έχω κάτι συγκεκριμένο να παρουσιάσω σήμερα, ας κάνω μία ανασκόπηση όσων διάβασα αυτές τις μέρες, αν και ορισμένα από αυτά τα είχα ξεκινήσει από καιρό και άργησα να βρω χρόνο να τα τελειώσω. Συνηθίζω να διαβάζω τρία-τέσσερα βιβλία ταυτόχρονα και άρα μερικά από αυτά να τα παρατάω στη μέση.
Ένα από τα πιο δημοφιλή βιβλία, ειδικά ανάμεσα σε φοιτητές είναι το «Άρωμα του Ονείρου» του Τομ Ρόμπινς, τον οποίο θα τον έχετε ακουστά κι απ’ τον «Τρυποκάρυδο». Μετά από καιρό που το συζητούσα με μια φίλη μου, επιτέλους βρήκα την ευκαιρία την ξεγέλασα για να το δανειστώ και να κρίνω από μόνος μου. Γενικά είχα ακούσει είτε αποθεωτικές απόψεις, είτε γνώμες που το κατέτασσαν στα άκρως υπερεκτιμημένα. Κινείται ανάμεσα στο φανταστικό, στο ρεαλιστικό και στο σουρεαλιστικό (αν μπορεί να κινηθεί σε όλα αυτά τέλος πάντων), έχει ελεύθερη γλώσσα, ιδιαίτερο στυλ που δεν υπακούει σε κανόνες και νομίζω ήταν πολύ πάνω απ’ το μέσο όρο. Το συστήνω ανεπιφύλακτα.
Τελείωσα το «Μόνολογκ» του Λένου Χρηστίδη, το οποίο τους τελευταίους δύο μήνες βρίσκεται στις λίστες με τα ευπώλητα, αλλά δυστυχώς με κούρασε λίγο με τις επαναλήψεις και τους ατελείωτους –τι άλλο;- μονολόγους του. Ξεκίνησα το «Ο Τσε αυτοκτόνησε», ένα δυνατό αστυνομικό του καταξιωμένου Πέτρου Μάρκαρη, το οποίο ξεκινάει με την αυτοκτονία ενός γνωστού επιχειρηματία, μπροστά στα μάτια εκατομμυρίων θεατών. Μου το έχουν περιγράψει ως εξαιρετικό, κυκλοφόρησε το 2003 απ’ τις εκδόσεις Γαβριηλίδη και έχω την εντύπωση ότι θεωρείται συλλεκτική έκδοση. Απ’ ότι βλέπω, η Πρωτοπορία το έχει στις λίστες της, έναντι 45 ευρώ.
Επίσης μιας και είστε πολύ καλοί ακροατές, θα σας πω και λίγα λόγια για τα βιβλία που έχω στη στοίβα με τα αδιάβαστα για το επόμενο διάστημα και που πιθανότατα θα παρελάσουν απ’ τις «σελίδες για άλλες σελίδες» τις ερχόμενες εβδομάδες.
Πάνω-πάνω έχω την «Τελευταία Συγνώμη» του Μιχάλη Σπέγγου («Imperium»), το οποίο εκδόθηκε το 2002 από τα Ελληνικά Γράμματα. Ακολουθούν οι «Ονειροψιθυριστές» του Σάββα Γρηγοριάδη, που εκδόθηκε την εβδομάδα που μας πέρασε απ’ τον Λιβάνη. Ο συγγραφέας του είναι φοιτητής της ιατρικής, συνομήλικος μου και αφηγείται μία πολύ ενδιαφέρουσα σύγκρουση ανάμεσα στους Φύλακες και τους Θεραπευτές. Τρίτο στην κατάταξη η «Ηγεμονία της Ευτυχίας» της Ελευθερίας Δημητρομανωλάκη από το Μεταίχμιο.
Ακολουθεί το «Σπίτι δίπλα στο Ποτάμι» της Λένας Μαντά, η μεγαλύτερη περσινή επιτυχία, με πάνω από 100.000 πωλήσεις και με παρακάτω tagline: «Η ζωή είναι σαν το ποτάμι, που κυλάει αυτή τη στιγμή μπροστά μας. Εύκολα σε παρασύρει και σε τραβάει όπου εκεί πηγαίνει. Όπως ένα ποτάμι δε γυρίζει πίσω, έτσι κι εσείς, αν σας παρασύρει, δεν θα μπορέσετε να γυρίσετε να προσέχετε πάντα το ποτάμι. Μη σας παρασύρει.» Όταν γράψω και περισσότερα, ευελπιστώ να έχω και δύο λόγια απ’ την ίδια τη συγγραφέα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου