Σήμερα η παρουσίαση είναι για κάτι που πρέπει να διαβάσετε αν χρειάζεστε να παγώσει το αίμα στις φλέβες σας ή απλά να γνωριστείτε με την ελληνική σκηνή του φανταστικού. Είναι το μυθιστόρημα τρόμου«Ανάμεσα» του Παναγιώτη Ζερβού και έχουν ακουστεί μόνο καλά λόγια απ’ τους φίλους μου που το έχουν διαβάσει. Για να ανακαλύψετε περισσότερα ζήτησα από τον Παναγιώτη να απαντήσει σε δύο ενδεικτικές ερωτήσεις.
Γιατί γράφονται ιστορίες τρόμου και γιατί διαβάζονται;
Ο τρόμος δεν είναι απλά ένα συναίσθημα, αλλά μια κατάσταση με την οποία μαθαίνουν να συμβιώνουν όλα τα έμβια όντα. Επειδή, λοιπόν, ο τρόμος βρίσκεται στην καθημερινότητά μας, ο άνθρωπος έχει ανάγκη να ζήσει έναν φανταστικό, ώστε να μπορέσει να ελέγξει τον πραγματικό. Κατά συνέπεια, δεν είναι παράξενο που υπάρχει κι αυτό το είδος λογοτεχνίας, αφού καλύπτεται μια ανθρώπινη ανάγκη. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την συναισθηματική επιβίωση, που για να υπάρξει χρειάζεται έντονη συγκίνηση (excitement). Εξάλλου, ο λογοτεχνικός τρόμος - όταν, φυσικά, είναι καλά δομημένος - έχει τη δύναμη να ενώσει ανθρώπους από διαφορετικές κουλτούρες, θρησκείες, έθνη και καταβολές - δύναμη που λίγα κείμενα του ρεαλισμού μπορούν να ισχυριστούν πως διαθέτουν. Ο τρόμος δεν είναι απλά ένα συναίσθημα, αλλά μια κατάσταση με την οποία μαθαίνουν να συμβιώνουν όλα τα έμβια όντα. Επειδή, λοιπόν, ο τρόμος βρίσκεται στην καθημερινότητά μας, ο άνθρωπος έχει ανάγκη να ζήσει έναν φανταστικό, ώστε να μπορέσει να ελέγξει τον πραγματικό. Κατά συνέπεια, δεν είναι παράξενο που υπάρχει κι αυτό το είδος λογοτεχνίας, αφού καλύπτεται μια ανθρώπινη ανάγκη. Κι αυτή δεν είναι άλλη από την συναισθηματική επιβίωση, που για να υπάρξει χρειάζεται έντονη συγκίνηση (excitement). Εξάλλου, ο λογοτεχνικός τρόμος - όταν, φυσικά, είναι καλά δομημένος - έχει τη δύναμη να ενώσει ανθρώπους από διαφορετικές κουλτούρες, θρησκείες, έθνη και καταβολές - δύναμη που λίγα κείμενα του ρεαλισμού μπορούν να ισχυριστούν πως διαθέτουν.
Το Ανάμεσα είναι ένας καθρέφτης;
Δικός σου, του αναγνώστη, της κοινωνίας; ο "Ανάμεσα" δεν αποτελεί καθρέφτη οποιουδήποτε είδους - είτε της κοινωνίας είτε του εαυτού μου. Απεχθάνομαι τις αυτοβιογραφίες, αν και ομολογώ πως στοιχεία προσωπικά υπάρχουν στο βιβλίο, προκειμένου να προσδώσω αληθοφάνεια και αυθεντικότητα. Ωστόσο, πέραν των προθέσεων - το να αφηγηθώ, δηλαδή, μια παράξενη και τρομαχτική ιστορία -, για αρκετούς αναγνώστες το βιβλίο λειτούργησε πραγματικά ως καθρέφτης της κοινωνίας κι αυτή η αλληγορική ερμηνεία με ξάφνιασε και μ' ευχαρίστησε. Βέβαια, αυτή είναι η μοίρα ενός έργου τέχνης: αφ' ης στιγμής φύγει από τα χέρια του δημιουργού του, επιδέχεται ποικίλες και εκ διαμέτρου αντίθετες, συχνά, αναγνώσεις, επιβεβαιώνοντας την οικουμενικότητά του. Αλλά, φυσικά, το τελευταίο δεν μπορώ να το ισχυριστώ για το δικό μου βιβλίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου