Τελικά λίγο πριν ξεκινήσουν οι διακοπές του καλοκαιριού φαίνεται να είναι καλή περίοδος γενικότερα για το βιβλίο, μιας και πολλοί σκέφτονται να προσθέσουν στις αποσκευές τους και έναν χάρτινο, πολυσέλιδο σύντροφο για τις πιο ήρεμες στιγμές. Ελπίζω και εσείς να συγκαταλέγεστε σε αυτούς που επιλέγουν βιβλία για διαλείμματα από την καθημερινότητα και να συνεχίζετε να διαβάζετε τις σελίδες για άλλες σελίδες. Επίσης μπορείτε αν θέλετε να στέλνετε στο ipliotas@upnet.gr γνώμες για το τι διαβάσατε τελευταία και σας άρεσε (ή ακόμα και δεν σας άρεσε).
Σήμερα είμαι χαρούμενος, γιατί έχω να προτείνω ένα βιβλίο του συγγραφέα Γιάννη Αντάμη, που είχα τη χαρά να γνωρίσω πριν λίγο καιρό. Ο Γιάννης Αντάμης γεννήθηκε το 1975, σπούδασε νομικά στην Αθήνα και εργάζεται ως δικηγόρος στο Βόλο. Ασχολείται με τη σεναριογραφία και διευθύνει το λογοτεχνικό περιοδικό "Μπλαϊμπτροϊ". Αν θυμάστε παλιότερα είχα παρουσιάσει αναλυτικά μία από τις δύο προηγούμενες δουλειές του, το «Σχέδιο Τρόμου» («Πριγκιποδουλειές». Όπως μου είχε πει, στο «Σχέδιο Τρόμου», θέλει να μελετήσει τις αντιδράσεις των ανθρώπων, υπό καθεστώς τρομοκρατίας απ’ όπου κι αν προέρχεται αυτή. Τον ενδιαφέρει να μελετήσει τις εκφάνσεις της σε όλο το εύρος των μορφών στο οποίο μπορεί να διακυμανθεί, δηλαδή από πολιτική, μέχρι συναισθηματική. Όλα αυτά, όμως δοσμένα μέσα σε παραμυθένιο πλαίσιο και με άψογη εινογράφηση.
Πρόσφατη κυκλοφορία των εκδόσεων «Τόπος» είναι το τρίτο του βιβλίο (και πρώτο μυθιστόρημα), που τιτλοφορείται «Κατά τον δαίμονα του εαυτού» και κινείται στο γνώριμο ύφος του συγγραφέα.
Το "Κατά τον Δαίμονα" εαυτού είναι ένα μυθιστόρημα σε αποσπάσματα με αρχή, μέση και τέλος, που σχηματίζει δι' εαυτόν ο κάθε αναγνώστης. Είναι μια αγωνιώδης βιογραφία χωρίς χρονολογημένα γεγονότα, ένα ημερολόγιο γεμάτο "ανακρίβειες" και, όπως ισχυρίζεται ο ίδιος ο συγγραφέας: "ένα λάθος, το αποτέλεσμα μιας αστείας παρεξήγησης. Κάποιος, με λιγότερη εμπάθεια και περισσότερο αυτοσεβασμό, στη θέση μου θα σιωπούσε και θα περίμενε να το γράψει άλλος συγγραφέας».
Στο «Κατά τον Δαίμονα εαυτού» πρωταγωνιστούν οι δαίμονες που κινούν τα νήματα της ζωής. Δηλαδή πρωταγωνιστούμε όλοι. Κι αυτό δεν είναι υπερβολή ούτε τρόπος προβολής του βιβλίου. Είναι μια απλή αλήθεια. Το "Κατά τον Δαίμονα εαυτού" είναι μια μικρή πόλη (ή μια μεγάλη πόλη). Μια χώρα (ή όλες οι χώρες). Μια ανθρωπογεωγραφία των μικρών παθών και της μεγάλης αγωνίας για τις ομορφιές (και τις ασχήμιες) της δύσκολης ζωής. Αυτό το βιβλίο υπάρχει μόνον εφόσον διαβαστεί από την αρχή ως το τέλος. Ως η αρχή και το τέλος μιας ζωής που γεννιέται, μεγαλώνει και πεθαίνει (;) εντός του. Αυτό το βιβλίο είναι ένα έξυπνο εγχειρίδιο εξορκισμού (αλλά και επίκλησης) των δαιμόνων του καθενός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου