3 Ιουλίου- Ο Φύλακας του Χρόνου

Την προηγούμενη εβδομάδα είχα παρουσίαση για τον «Ιστορικό» της Κούστοβα και αποφάσισα να μείνω στο ίδιο μήκος κύματος και να διαβάσω το «Φονικό στο Βυζάντιο» της Τζούλια Κρίστεβα. Το δανείστηκα απ’ τη βιβλιοθήκη, αλλά καθώς άρχισαν να διαβάζω τα πρώτα κεφάλαια, μάλλον το μετάνιωσα. Και το άφησα στη μέση. Πολύ διαφορετικό από αυτό που περίμενα, ήταν μάλλον ένας κλώνος του «Κώδικα Ντα Βίντσι» με πολλές πινελιές από τον «Κανόνα των Τεσσάρων». Μπορεί σε κάποιους να αρέσει, αλλά θα πρότεινα καλύτερα το «Οχτώ» της Νέβιλ ή τα άλλα δύο που προανέφερα.

Προχωρώντας, έχω πάλι τη χαρά να παρουσιάσω το πολλά υποσχόμενα βιβλίο ενός συναδέλφου, με τον οποίο μας συνδέει και πάλι εκτός απ’ τον εκδοτικό οίκο και το νεαρό της ηλικίας. Μετά λοιπόν τα δύο βιβλία του «Βασιλείου της Αράχνης» και τους «Ονειροψιθυριστές» του Σάββα Γρηγοριάδη, ο εκδοτικός οργανισμός Λιβάνη επενδύει ξανά σε έναν πρωτοεμφανιζόμενο συγγραφέα, τον Κωνσταντίνο Παπαχρήστου, ο οποίος συστήνεται στο αναγνωστικό κοινό με το μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας «Ο Φύλακας του Χρόνου».

Ο Κωνσταντίνος γεννήθηκε το 1980 στη Θεσσαλονίκη. Μεγάλωσε στην Κοζάνη και αποφοίτησε από την Οδοντιατρική Σχολή Αθηνών το 2004. Τα τελευταία χρόνια ζει μόνιμα στην Αθήνα, όπου εργάζεται ως οδοντίατρος. Ασχολείται επίσης με τη συγγραφή σεναρίων για ταινίες μικρού μήκους, ενώ αυτή την περίοδο ετοιμάζει τα σενάρια για δύο ταινίες μεγάλου μήκους. Όπως μου είπε έγραφε έξι χρόνια το βιβλίο και όσον αφορά το περιεχόμενο, η πλοκή περιστρέφεται γύρω από την κατασκευή μιας χρονομηχανής, χωρίς όμως να παραπέμπει σε κάτι αντίστοιχο όπως το «back to the future» και το «timeline». Η υπόθεση εκτυλίσσεται στο τώρα και ένα μικρό κομμάτι της πριν από 30 χρόνια. Ο ήρωας είναι ένας καθηγητής κβαντικής φυσικής, αφοσιωμένος στο έργο του, μοιράζει το χρόνο του στο εργαστήριό του όπου προσπαθεί να δημιουργήσει την πρώτη τεχνητή μαύρη τρύπα και στο πανεπιστήμιο όπου διδάσκει.

Σε νεκρό χρόνο... Αρχαία σύμβολα, φόνοι, απαγωγές, μαύρες τρύπες, κβάντα, όλα μαζί συνθέτουν ένα παζλ μυστηρίου. Όποιος το λύσει πρώτος, κρατάει στα χέρια του την τύχη της ανθρωπότητας.

Και τέλος ένα μικρό απόσπασμα για να πάρετε μία γεύση: «Ο Βασίλης κοντοστάθηκε για λίγο έξω από τη μεταλλική πόρτα. Ήταν όπως την είχε δει μέσα στο μυαλό του Λουκά. Ένα ρίγος τον διαπέρασε. Πίσω απ’ αυτή την πόρτα βρίσκεται η μηχανή του χρόνου κι εγώ έχω το κλειδί, είπε στον εαυτό του και πήρε μια βαθιά ανάσα. Δεν μπορούσε να καθυστερήσει άλλο. Πληκτρολόγησε έναν τετραψήφιο κωδικό που ήξερε ενστικτωδώς από την επικοινωνία του με τον Λουκά και τα δύο φύλλα της θύρας απομακρύνθηκαν μεταξύ τους. Ο Βασίλης πέρασε το κορμί του στριμωχτά, πριν ανοίξει τελείως η πόρτα. Τότε την είδε μπροστά του: η μηχανή του χρόνου».