Το "Λαμπρό Φεγγάρι" της Λίαν Χερν είναι το βιβλίο που ξαναδιαβάζω αυτές τις μέρες, το τρίτο μέρος των "Μύθων των Οτόρι" που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη. Η "Παγίδα των Αηδονιών" θυμάμαι ήταν μία από τις πρώτες μου αναρτήσεις, τον Ιούλιο του 2007. Όσα εγκώμια και να πλέξω (εντάξει, κλισέ έκφραση) για τη σειρά είναι λίγα.
Ξεκίνησε το μουντιάλ με πολύ εκνευριστικό θόρυβο από τις βουβουζέλες, απογοητευτική εθνική Eλλάδος και ορθάνοιχτες τις καταπακτές του ήλιου απ' όπου μας έλουσε το πρώτο κύμα καύσωνα. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζομαι να δω σε streaming από το site της ΕΡΤ τον αγώνα μεταξύ Γερμανίας και Αυστραλίας, στον οποίο περιμένω να μπουν αρκετά γκόλ, να δούμε λίγο θέαμα της προκοπής επιτέλους. Ειδικά οι αγώνες το μεσημέρι ήταν απογοητευτικά ανιαροί, αυτή τη στιγμή ακούγονται οι εθνικοί ύμνοι.
Φαίνεται ότι έχει ανασταλεί η κυκλοφορία της free press Μπρίζας στην Καλαμάτα, άρα υποθέτω είμαι σε αναζήτηση επόμενης έντυπης στέγης για τη "σελίδα για άλλες σελίδες". (αν έχετε ιδεές, τις λέτε ελεύθερα). Τέλος πάντων θα δούμε, ελπίζω μέσα στις επόμενες μέρες να έχω να ανακοινώσω κάτι πιο συγκεκριμένο. Πάμε σε δύο εξαιρετικά βιβλία που πέρασαν από τα χέρια μου τον τελευταίο καιρό και σε δύο πολύ φρέσκα που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα κάνουν αίσθηση. Σφύριγμα της έναρξης, πάμε στα δικά μας.
Η νύχτα της λευκής παπαρούνας - Κωνσταντίνος Μίσσιος (εκδ. Διόπτρα)
Είναι ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε πριν δύο χρόνια και πιστεύω ότι αξίζει γενναίο μερίδιο την προσοχή σας. σε όποια κατηγορία αναγνωστών κι αν κατατάσσετε τον εαυτό σας. Το Μάιο είχα ανέβει στην Κόνιτσα για να το παρουσιάσω, εκτιμώντας την πρόταση που μου έκανε ο Κωνσταντίνος και τον ευχαριστώ. Είναι το δεύτερο βιβλίο του ίδιου συγγραφέα που ανεβάζω στο ιστολόγιο- στο αρχείο που βρίσκεται στη στήλη δεξιά μπορείτε να δείτε και την παρουσίαση για το άλλο βιβλίο του Κωνσταντίνου Μίσσιου, τον "Λέκγουελ", μια παρουσίαση που συνοδεύεται και από συνέντευξη του νεαρού συγγραφέα. Ο "Λέκγουελ και οι Ξεχασμένοι Θεοί" ήταν ένα καθαρόαιμο φάνταζυ, από τα λίγα αξιόλογα της ελληνικής αγοράς. Μια πολύ ωραία ιστορία και ένας ενδιαφέροντας ήρωας, βγαλμένος από αρχαία τραγωδία.
Στη "Νύχτα της Λευκής Παπαρούνας", όμως ο Μίσσιος ταξιδεύει στην απομονωμένη ορεινή Ελλάδα, σε ένα μέρος που μοιάζει με τα μέρη όπου μεγάλωσε και που σίγουρα τον επηρέασαν ως προς τον τρόπο σκέψης. Το αυτοκίνητο ενός ταξιδιώτη χαλάει σε μια επαρχιακή οδό και ο οδηγός αναγκάζεται να αναζητήσει βοήθεια. Αφού χαθεί μέσα σε μια μυστηριώδη ομίχλη, φτάνει σε ένα τυπικό χωριό της Πίνδου. Διαπιστώνει ότι όλοι οι κάτοικοι είναι μαζεμένοι για ένα γλέντι και έτσι κάθεται μαζί τους, μέχρι να αποκατασταθεί ένα πρόβλημα στις τηλεφωνικές συνδέσεις και να ειδοποιηθεί η οδική βοήθεια. Κατά τη διάρκεια του πολύωρου γλεντιού, φαίνεται ότι κάθε χωρικός έχει να αφηγηθεί και μία ασυνήθιστη ιστορία.
Κάπως έτσι ξεκινάει με μαστοριά ο Μίσσιος το βιβλίο του, που είναι ουσιαστικά μία σειρά διηγημάτων λαογραφικού τρόμου. Γλώσσα άψογη, αγωνία και πλοκή με πολλές ανατροπές. Το αφηγημητατικό βάθος, οι συμβολισμοί και οι χαρακτήρες που εναλλάσσονται ακολουθώντας μια ιδιότυπη λογοτεχνική χορογραφία, μου έφεραν στο μυαλό το "Μέρες και Νύχτες της Αραβίας" του Ναγκίμπ Μαχφούζ. Σας συστήνω ανεπιφύλακτα τη "Νύχτα της Λευκής Παπαρούνας", είναι πλέον ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία. Η Γερμανία άνοιξε το σκορ νωρίς.
Δρόμος Αντοχής - Jean Echenoz (εκδ. Πόλις)
Κάθε φορά που ανοίγω ένα βιβλίο των εκδόσεων Πόλις μία ευχάριστη έκπληξη φαίνεται να με περιμένει. Από την ιδιαίτερη υφή του εξωφύλλου μέχρι την επιλογή του συγγραφέα και τη μετάφραση της έκδοσης, τα βιβλία του συγκεκριμένου εκδοτικού οίκου τηρούν ένα πολύ υψηλό στάνταρ ποιότητας. Αλήθεια ζηλεύω αυτόν τον εκδοτικό, τον θεωρώ ένα πρότυπο για τα ελληνικά δεδομένα.
Οι "Δρόμοι Αντοχής" έφτασαν στα χέρια μου μαζί με το "Κρέας από Σταφύλι". Το άνοιξα περισσότερο από περιέργεια καθώς η επιλογή του θέματος μού φάνηκε παράξενη και ομολογώ σχετικά αδιάφορο. Μέσα σε 160 σελίδες μία γρήγορη βιογραφία για τον θρυλικό δρομέα αποστάσεων Εμίλ Ζάτοπεκ, από έναν συγγραφέα που δεν γνώριζα. Τελικά έκανα κι εγώ έναν αναγνωστικό αγώνα ταχύτητας και διάβασα το βιβλίο μέσα σε μία μέρα πίνοντας καφέ, περιμένοντας το αστικό, τρώγωντας και πριν κοιμηθώ.
Ήταν ένα πολύ καλό βιβλίο από έναν πολύ καλό συγγραφέα και σε εξαιρετικά φροντισμένη μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη (που έχει γράψει και το επίμετρο). Με γλώσσα απλή σαν να αφηγείται ένα παραμύθι για μεγάλους και με έναν αξιοθαύμαστο αφηγηματικό κύκλο που του προσφέρει η ζωή του Ζάτοπεκ, ο Echenoz ρίχνει άφθονο λογοτεχνικό καύσιμο στην ατμομηχανή του αναγνώστη. Θα ήθελα να συνεχίσω την περιγραφή με δικά μου λόγια, αλλά θα χρησιμοποιήσω τα κατάλληλα λόγια του Patrick Kechichian από τη Le Monde: "Ο Echenoz επιλέγει μόνο μερικά σημαντικά επεισόδια από την αθλητική σταδιοδρομία του Ζάτοπεκ, κάποια γνωρίσματα του χαρακτήρα του, λίγα ανέκδοτα.Αυτό που κυρίως επιδιώκει είναι να δείξει τι τον ενέπνεε, ποιο ήταν το νόημα της προσπάθειας του ανθρώπου που πήρε την προσωνυμία "τσέχικη ατμομηχανή". Με ανάλαφρες πινελιές, με διάθεση μεταξύ ειρωνείας και αγανάκτησης, περιγράφει το πολιτικό κλίμα της εποχής, τότε που μια λαϊκή δημοκρατία προσπαθούσε να επωφεληθεί από τις επιτυχίες του πρωταθλητή της. "
Στον αγώνα η Γερμανία συνεχίζει να χάνει ευκαιρίες.
Περηφάνια και Προκατάληψη και Ζόμπι - Jane Austen & Seth Grahame Smith (εκδ. Πλατύπους)
Και μόλις πέτυχαν και το δεύτερο γκόλ τα πάντσερ. Αυτό το βιβλίο δεν το διάβασα ακόμα, είναι ένα βιβλίο που κυκλοφορεί αύριο, Δευτέρα 14 Ιουνίου στα ελληνικά βιβλιοπωλεία. Αλλά είναι ένα βιβλίο και ένα είδος για το οποίο έχω ενδιαφερθεί αρκετά (δείτε και το editorial του 8ου Bookmarks). Πρόκειται για ένα νέο λογοτεχνικό είδος, στην Αμερική το ονομάζουν mash-up και το ξεκίνησε ο εκδοτικός οίκος Quirk. Πήρε βιβλία της Τζέιν Όστεν και του Τολστόι και ζήτησε από συγγραφείς να τα συνδυάσουν με αναχρονιστικά στοιχεία όπως ζόμπι, ανδροειδή και ρομπότ. Όπως καταλαβαίνετε προέκυψε ένα αλλόκοτο αποτέλεσμα, που σίγουρα προκάλεσε αποστροφή σε πολλούς, αλλά απέκτησε και φανατικούς οπαδούς.
Στη χώρα μας έρχεται το πρώτο βιβλίο αυτής της σειράς από τις εκδόσεις Πλατύπους, που πάντα προσπαθούν να ανοίξουν νέους δρόμους. Μένει να δούμε τι υποδοχή θα επιφυλάξει το ελληνικό κοινό στο εγχείρημα και αν θα υπάρξει στο μέλλον χώρος και για αντίστοιχες ελληνικές εκδοχές. Περισσότερα για την τρελή υπόθεση που ανακατεύει τη Βικτωριανή ύπαιθρο με ζόμπι διαβάστε στο σχετικό άρθρο της wikipedia. Εν τω μεταξύ στον αγώνα έχουμε ημίχρονο, η Γερμανία προηγείται 2-0.
Το Δίκιο - Νίκος Αραπάκης (εκδ. Λιβάνη)
Μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο του φίλου Νίκου, που πήρε "μεταγραφή" για τις εκδόσεις Λιβάνη και φιλοδοξεί να ανοιχτεί στο ευρύ αναγνωστικό κοινό. Τον Νίκο Αραπάκη τον γνώρισα διαβάζοντας το πρώτο του βιβλίο "Και στη μέση η θάλασσα" (εκδ. Μπατσιούλας) και εσείς μπορείτε να μάθετε περισσότερα για εκείνο το βιβλίο σε μια παλαιότερη ανάρτηση. Τώρα ο συγγραφέας επιστρέφει με το "Δίκιο" ένα βιβλίο που έχει κάθε προοπτική να πρωταγωνιστήσει στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Περισσότερα για το συγκεκριμένο βιβλίο θα γράψω στο άμεσο μέλλον, όταν θα το έχω διαβάσει, τις μέρες που ήμουν Γιάννενα τα βιβλιοπωλεία δεν το είχαν προμηθευτεί ακόμα. Αν θέλετε πάντως να πάρετε μία γεύση για την προσωπικότητα του συγγραφέα προσθέστε τον ως φίλο στο facebook.
Σχετικά με το περιεχόμενο του βιβλίου, διαβάστε όσα υπάρχουν στο οπισθόφυλλο:
"Κάθε που μετρούσε τα παιδιά του ο μπαρμπα-Γιώργης ο Μαυράκος τα έβρισκε εννιά· εφτά αγόρια, δυο κορίτσια. Μα ήρθε κάποτε ο πόλεμος και η γερμανική κατοχή· οι αριθμοί άλλαξαν, η φαμελιά του φυλλορροούσε σαν τα πλατάνια στην καρδιά του χειμώνα. Πολλά άλλαξαν... Ο ένας γιος του, ο Μηνάς, σήκωσε παντιέρα κι έβαλε στόχο να εκδικηθεί τους αδικοχαμένους αδερφούς. Μάνιασε ο γέρος και τον έδιωξε από το σπίτι. Κι ύστερα... Δίνη ο πόλεμος, λαίλαπα η ζωή, που τον παρέσυρε στο διάβα της. Βγήκε στο βουνό και έγινε αντάρτης με τον ΕΛΑΣ. Η καρδιά του στην πόλη, έξω από το σπίτι της Κρινιώς, να παραφυλάει μήπως και τη δει. Μα στεκότανε μακριά, πολύ μακριά, τόσο, ώστε να μην κινδυνεύει από τον Διονύση, τον ορκισμένο εχθρό του και αδερφό της."
Ο αγώνας είναι στο 65' οι Αυστραλοί παίζουν με δέκα παίχτες και η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να συγκεντρωθώ πολύ καλά σε όσα γράφω τώρα. Φαίνεται ότι έρχοναι και άλλα γκολ. Ραντεβού λοιπόν σε περίπου δεκαπέντε μέρες με περισσότερα αξιανάγνωστα βιβλία και προτάσεις για το τι να πάρετε μαζί σας στην παραλία. Ένα ζήτημα που θέλει πολύ σκέψη. Χμ, χμ...
Ξεκίνησε το μουντιάλ με πολύ εκνευριστικό θόρυβο από τις βουβουζέλες, απογοητευτική εθνική Eλλάδος και ορθάνοιχτες τις καταπακτές του ήλιου απ' όπου μας έλουσε το πρώτο κύμα καύσωνα. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζομαι να δω σε streaming από το site της ΕΡΤ τον αγώνα μεταξύ Γερμανίας και Αυστραλίας, στον οποίο περιμένω να μπουν αρκετά γκόλ, να δούμε λίγο θέαμα της προκοπής επιτέλους. Ειδικά οι αγώνες το μεσημέρι ήταν απογοητευτικά ανιαροί, αυτή τη στιγμή ακούγονται οι εθνικοί ύμνοι.
Φαίνεται ότι έχει ανασταλεί η κυκλοφορία της free press Μπρίζας στην Καλαμάτα, άρα υποθέτω είμαι σε αναζήτηση επόμενης έντυπης στέγης για τη "σελίδα για άλλες σελίδες". (αν έχετε ιδεές, τις λέτε ελεύθερα). Τέλος πάντων θα δούμε, ελπίζω μέσα στις επόμενες μέρες να έχω να ανακοινώσω κάτι πιο συγκεκριμένο. Πάμε σε δύο εξαιρετικά βιβλία που πέρασαν από τα χέρια μου τον τελευταίο καιρό και σε δύο πολύ φρέσκα που με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο θα κάνουν αίσθηση. Σφύριγμα της έναρξης, πάμε στα δικά μας.
Η νύχτα της λευκής παπαρούνας - Κωνσταντίνος Μίσσιος (εκδ. Διόπτρα)Είναι ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε πριν δύο χρόνια και πιστεύω ότι αξίζει γενναίο μερίδιο την προσοχή σας. σε όποια κατηγορία αναγνωστών κι αν κατατάσσετε τον εαυτό σας. Το Μάιο είχα ανέβει στην Κόνιτσα για να το παρουσιάσω, εκτιμώντας την πρόταση που μου έκανε ο Κωνσταντίνος και τον ευχαριστώ. Είναι το δεύτερο βιβλίο του ίδιου συγγραφέα που ανεβάζω στο ιστολόγιο- στο αρχείο που βρίσκεται στη στήλη δεξιά μπορείτε να δείτε και την παρουσίαση για το άλλο βιβλίο του Κωνσταντίνου Μίσσιου, τον "Λέκγουελ", μια παρουσίαση που συνοδεύεται και από συνέντευξη του νεαρού συγγραφέα. Ο "Λέκγουελ και οι Ξεχασμένοι Θεοί" ήταν ένα καθαρόαιμο φάνταζυ, από τα λίγα αξιόλογα της ελληνικής αγοράς. Μια πολύ ωραία ιστορία και ένας ενδιαφέροντας ήρωας, βγαλμένος από αρχαία τραγωδία.
Στη "Νύχτα της Λευκής Παπαρούνας", όμως ο Μίσσιος ταξιδεύει στην απομονωμένη ορεινή Ελλάδα, σε ένα μέρος που μοιάζει με τα μέρη όπου μεγάλωσε και που σίγουρα τον επηρέασαν ως προς τον τρόπο σκέψης. Το αυτοκίνητο ενός ταξιδιώτη χαλάει σε μια επαρχιακή οδό και ο οδηγός αναγκάζεται να αναζητήσει βοήθεια. Αφού χαθεί μέσα σε μια μυστηριώδη ομίχλη, φτάνει σε ένα τυπικό χωριό της Πίνδου. Διαπιστώνει ότι όλοι οι κάτοικοι είναι μαζεμένοι για ένα γλέντι και έτσι κάθεται μαζί τους, μέχρι να αποκατασταθεί ένα πρόβλημα στις τηλεφωνικές συνδέσεις και να ειδοποιηθεί η οδική βοήθεια. Κατά τη διάρκεια του πολύωρου γλεντιού, φαίνεται ότι κάθε χωρικός έχει να αφηγηθεί και μία ασυνήθιστη ιστορία.
Κάπως έτσι ξεκινάει με μαστοριά ο Μίσσιος το βιβλίο του, που είναι ουσιαστικά μία σειρά διηγημάτων λαογραφικού τρόμου. Γλώσσα άψογη, αγωνία και πλοκή με πολλές ανατροπές. Το αφηγημητατικό βάθος, οι συμβολισμοί και οι χαρακτήρες που εναλλάσσονται ακολουθώντας μια ιδιότυπη λογοτεχνική χορογραφία, μου έφεραν στο μυαλό το "Μέρες και Νύχτες της Αραβίας" του Ναγκίμπ Μαχφούζ. Σας συστήνω ανεπιφύλακτα τη "Νύχτα της Λευκής Παπαρούνας", είναι πλέον ένα από τα αγαπημένα μου βιβλία. Η Γερμανία άνοιξε το σκορ νωρίς.
Δρόμος Αντοχής - Jean Echenoz (εκδ. Πόλις)Κάθε φορά που ανοίγω ένα βιβλίο των εκδόσεων Πόλις μία ευχάριστη έκπληξη φαίνεται να με περιμένει. Από την ιδιαίτερη υφή του εξωφύλλου μέχρι την επιλογή του συγγραφέα και τη μετάφραση της έκδοσης, τα βιβλία του συγκεκριμένου εκδοτικού οίκου τηρούν ένα πολύ υψηλό στάνταρ ποιότητας. Αλήθεια ζηλεύω αυτόν τον εκδοτικό, τον θεωρώ ένα πρότυπο για τα ελληνικά δεδομένα.
Οι "Δρόμοι Αντοχής" έφτασαν στα χέρια μου μαζί με το "Κρέας από Σταφύλι". Το άνοιξα περισσότερο από περιέργεια καθώς η επιλογή του θέματος μού φάνηκε παράξενη και ομολογώ σχετικά αδιάφορο. Μέσα σε 160 σελίδες μία γρήγορη βιογραφία για τον θρυλικό δρομέα αποστάσεων Εμίλ Ζάτοπεκ, από έναν συγγραφέα που δεν γνώριζα. Τελικά έκανα κι εγώ έναν αναγνωστικό αγώνα ταχύτητας και διάβασα το βιβλίο μέσα σε μία μέρα πίνοντας καφέ, περιμένοντας το αστικό, τρώγωντας και πριν κοιμηθώ.
Ήταν ένα πολύ καλό βιβλίο από έναν πολύ καλό συγγραφέα και σε εξαιρετικά φροντισμένη μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη (που έχει γράψει και το επίμετρο). Με γλώσσα απλή σαν να αφηγείται ένα παραμύθι για μεγάλους και με έναν αξιοθαύμαστο αφηγηματικό κύκλο που του προσφέρει η ζωή του Ζάτοπεκ, ο Echenoz ρίχνει άφθονο λογοτεχνικό καύσιμο στην ατμομηχανή του αναγνώστη. Θα ήθελα να συνεχίσω την περιγραφή με δικά μου λόγια, αλλά θα χρησιμοποιήσω τα κατάλληλα λόγια του Patrick Kechichian από τη Le Monde: "Ο Echenoz επιλέγει μόνο μερικά σημαντικά επεισόδια από την αθλητική σταδιοδρομία του Ζάτοπεκ, κάποια γνωρίσματα του χαρακτήρα του, λίγα ανέκδοτα.Αυτό που κυρίως επιδιώκει είναι να δείξει τι τον ενέπνεε, ποιο ήταν το νόημα της προσπάθειας του ανθρώπου που πήρε την προσωνυμία "τσέχικη ατμομηχανή". Με ανάλαφρες πινελιές, με διάθεση μεταξύ ειρωνείας και αγανάκτησης, περιγράφει το πολιτικό κλίμα της εποχής, τότε που μια λαϊκή δημοκρατία προσπαθούσε να επωφεληθεί από τις επιτυχίες του πρωταθλητή της. "
Στον αγώνα η Γερμανία συνεχίζει να χάνει ευκαιρίες.
Περηφάνια και Προκατάληψη και Ζόμπι - Jane Austen & Seth Grahame Smith (εκδ. Πλατύπους)Και μόλις πέτυχαν και το δεύτερο γκόλ τα πάντσερ. Αυτό το βιβλίο δεν το διάβασα ακόμα, είναι ένα βιβλίο που κυκλοφορεί αύριο, Δευτέρα 14 Ιουνίου στα ελληνικά βιβλιοπωλεία. Αλλά είναι ένα βιβλίο και ένα είδος για το οποίο έχω ενδιαφερθεί αρκετά (δείτε και το editorial του 8ου Bookmarks). Πρόκειται για ένα νέο λογοτεχνικό είδος, στην Αμερική το ονομάζουν mash-up και το ξεκίνησε ο εκδοτικός οίκος Quirk. Πήρε βιβλία της Τζέιν Όστεν και του Τολστόι και ζήτησε από συγγραφείς να τα συνδυάσουν με αναχρονιστικά στοιχεία όπως ζόμπι, ανδροειδή και ρομπότ. Όπως καταλαβαίνετε προέκυψε ένα αλλόκοτο αποτέλεσμα, που σίγουρα προκάλεσε αποστροφή σε πολλούς, αλλά απέκτησε και φανατικούς οπαδούς.
Στη χώρα μας έρχεται το πρώτο βιβλίο αυτής της σειράς από τις εκδόσεις Πλατύπους, που πάντα προσπαθούν να ανοίξουν νέους δρόμους. Μένει να δούμε τι υποδοχή θα επιφυλάξει το ελληνικό κοινό στο εγχείρημα και αν θα υπάρξει στο μέλλον χώρος και για αντίστοιχες ελληνικές εκδοχές. Περισσότερα για την τρελή υπόθεση που ανακατεύει τη Βικτωριανή ύπαιθρο με ζόμπι διαβάστε στο σχετικό άρθρο της wikipedia. Εν τω μεταξύ στον αγώνα έχουμε ημίχρονο, η Γερμανία προηγείται 2-0.
Το Δίκιο - Νίκος Αραπάκης (εκδ. Λιβάνη)Μόλις κυκλοφόρησε το βιβλίο του φίλου Νίκου, που πήρε "μεταγραφή" για τις εκδόσεις Λιβάνη και φιλοδοξεί να ανοιχτεί στο ευρύ αναγνωστικό κοινό. Τον Νίκο Αραπάκη τον γνώρισα διαβάζοντας το πρώτο του βιβλίο "Και στη μέση η θάλασσα" (εκδ. Μπατσιούλας) και εσείς μπορείτε να μάθετε περισσότερα για εκείνο το βιβλίο σε μια παλαιότερη ανάρτηση. Τώρα ο συγγραφέας επιστρέφει με το "Δίκιο" ένα βιβλίο που έχει κάθε προοπτική να πρωταγωνιστήσει στα ράφια των βιβλιοπωλείων. Περισσότερα για το συγκεκριμένο βιβλίο θα γράψω στο άμεσο μέλλον, όταν θα το έχω διαβάσει, τις μέρες που ήμουν Γιάννενα τα βιβλιοπωλεία δεν το είχαν προμηθευτεί ακόμα. Αν θέλετε πάντως να πάρετε μία γεύση για την προσωπικότητα του συγγραφέα προσθέστε τον ως φίλο στο facebook.
Σχετικά με το περιεχόμενο του βιβλίου, διαβάστε όσα υπάρχουν στο οπισθόφυλλο:
"Κάθε που μετρούσε τα παιδιά του ο μπαρμπα-Γιώργης ο Μαυράκος τα έβρισκε εννιά· εφτά αγόρια, δυο κορίτσια. Μα ήρθε κάποτε ο πόλεμος και η γερμανική κατοχή· οι αριθμοί άλλαξαν, η φαμελιά του φυλλορροούσε σαν τα πλατάνια στην καρδιά του χειμώνα. Πολλά άλλαξαν... Ο ένας γιος του, ο Μηνάς, σήκωσε παντιέρα κι έβαλε στόχο να εκδικηθεί τους αδικοχαμένους αδερφούς. Μάνιασε ο γέρος και τον έδιωξε από το σπίτι. Κι ύστερα... Δίνη ο πόλεμος, λαίλαπα η ζωή, που τον παρέσυρε στο διάβα της. Βγήκε στο βουνό και έγινε αντάρτης με τον ΕΛΑΣ. Η καρδιά του στην πόλη, έξω από το σπίτι της Κρινιώς, να παραφυλάει μήπως και τη δει. Μα στεκότανε μακριά, πολύ μακριά, τόσο, ώστε να μην κινδυνεύει από τον Διονύση, τον ορκισμένο εχθρό του και αδερφό της."
Ο αγώνας είναι στο 65' οι Αυστραλοί παίζουν με δέκα παίχτες και η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να συγκεντρωθώ πολύ καλά σε όσα γράφω τώρα. Φαίνεται ότι έρχοναι και άλλα γκολ. Ραντεβού λοιπόν σε περίπου δεκαπέντε μέρες με περισσότερα αξιανάγνωστα βιβλία και προτάσεις για το τι να πάρετε μαζί σας στην παραλία. Ένα ζήτημα που θέλει πολύ σκέψη. Χμ, χμ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου