ΒΙΠΕΡ ή Κούντερα;
Ξυπνώντας Σάββατο πρωί για να γράψω τη στήλη, συνειδητοποίησα ότι αυτή την εβδομάδα δεν διάβασα κάποιο αξιόλογο βιβλίο, το οποίο θα μπορούσα να σας προτείνω. Επιπλέον υπάρχει η εξεταστική αυτή την περίοδο, που μου έχει κλέψει αρκετό χρόνο, κι έτσι ελπίζω όταν ξανασυναντηθούμε να έχω περισσότερα ενδιαφέροντα να γράψω και να διαβάσετε.
Με τον κίνδυνο να μείνει λευκή η σελίδα μπροστά μου, άρχισα να στύβω το μυαλό μου για ιδέες. Θα μπορούσαμε να κάνουμε την καθιερωμένη -εικονική- βόλτα στα βιβλιοπωλεία και να χαζέψουμε παρέα τις βιτρίνες. Αυτό είναι σίγουρα μία καλή λύση. Με τις διακοπές να πλησιάζουν για την πλειοψηφία φοιτητών κι εργαζόμενων, όλοι ψάχνουμε βιβλία που θα μπορούσαν να μας κρατήσουν συντροφιά. Προσέξτε, όμως γιατί ειδικά για αυτή την περίοδο, υπάρχει ένα χαρακτηριστικό του βιβλίου στο οποίο πρέπει να δώσετε προσοχή. Δεν λέω, τα βιβλία τσέπης μιας χαρά είναι – τι πιο ψαγμένο/ ρετρό/ cool απ’ το να σκάσετε μύτη στην παραλία με ένα ΒΙΠΕΡ; Oμως δεν θα έχετε καλύψει μία βασική ανάγκη. Αυτή της σκιάς. Με τον άτεγκτο ήλιο να λυσσομανάει, το βιβλίο που διαβάζεται θα πρέπει να έχει αρκετό μέγεθος ώστε τουλάχιστον να ρίχνει λίγη δροσιστική (ας πούμε) σκιά στο πρόσωπο σας. Και αργότερα, όταν η ανάγνωση και οι ρακέτες θα σας έχουν καταβάλει, θα μπορείτε πολύ απλά να ρίξετε το βιβλίο στο πρόσωπό σας και να κοιμηθείτε μακάριοι και βέβαιοι ότι δεν θα καείτε. Αρα εκτός από μεγάλο σε διαστάσεις, το βιβλίο θα πρέπει να μην είναι και πολύ βαρύ. Φανταστείτε τον κόσμο να περνάει από κοντά σας και εσείς να κοιμάστε με τον Δ’ τόμο των απάντων του Κούντερα στο κεφάλι. Δεν γίνεται να είστε πιο cool (θεωρητικά πάντα – δεν θα έπαιρνα όρκο ότι όλοι στην παραλία ξέρουν τον Κούντερα).
Επειδή, όμως και αυτή η προοπτική δεν με ικανοποίησε πλήρως, θα μπορούσα υπό τη μορφή προοικονομίας να αναφερθώ σε τρία-τέσσερα βιβλία που εκτός απροόπτου θα παρουσιάσω από τα Ράφια τις ερχόμενες εβδομάδες. Είναι βιβλία που βρίσκονται στην κορυφή της στήλης με τα αδιάβαστα (της... στήλης), απευθύνονται σε διαφορετικά μέρη του αναγνωστικού κοινού και έχουν δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες. Για παράδειγμα, την αμέσως επόμενη εβδομάδα θα μιλήσω για το μυστηριώδες «Σχέδιο Φράκταλ», του Κωνσταντίνου Χαρίτου, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Τρίτων. Είναι ένα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, που σίγουρα θα συναρπάσει όσους διαβάζουν με ευχαρίστηση βιβλία σαν τον «Αρκτικό Κύκλο» του Νταν Μπράουν. Μετά θα γράψω για ένα εξαιρετικό βιβλίο του ποιητή Αργύρη Χιόνη, «Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες», που κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις Κίχλη και μου άφησε πάρα πολύ καλές εντυπώσεις στην παρουσίασή του εδώ στην Πάτρα. Τέλος, στο δεύτερο μισό του Ιουλίου και ενώ οι βουτιές θα είναι σε ημερήσια διάταξη, θα μιλήσουμε για τα «Χρονικά της Αντάκρης» του Μενεστρέλ Ντε Μιραβάλ, ένα βιβλίο φαντασίας για εφήβους, των εκδόσεων Μίνωας και το ιστορικό μυθιστόρημα «Σοφία Παλαιολογίνα» του Γιώργου Λεονάρδου, που κυκλοφορεί απ’ τον Λιβάνη.
Οπως θα διαπιστώσατε, με αυτά και μ’ αυτά κατάφερα να μακρηγορήσω και η στήλη σχεδόν να φτάσει στο τέλος της. Είχα την ιδέα να γράψω και μια μικρή ιστορία, αλλά μιας και δεν είχα κανενός είδους έμπνευση, αποφάσισα να αντιγράψω μία ενός μεγάλου ξένου λογοτέχνη. Μπορεί να σας φαίνεται παράξενο πώς θα χωρέσει μία ολόκληρη ιστορία στις ελάχιστες αράδες που απομένουν, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο χώρος μερικές φορές είναι σχετικός. Στον συγγραφέα που αναφέρομαι, του είχαν ζητήσει να γράψει μέσα σε δέκα λεπτά με μια ντουζίνα λέξεις, ένα πολύ πολύ μικρό διήγημα επιστημονικής φαντασίας, που να περιλαμβάνει εξωγήινους. Το απίθανο αποτέλεσμα ήταν το εξής: «Ο τελευταίος άνθρωπος στη Γη καθόταν σπίτι του, όταν χτύπησε η πόρτα.»
Οτιδήποτε και αν προσθέσω για επίλογο θα φανεί υπερβολικό. Μέχρι την επόμενη εβδομάδα διαβάστε ό,τι βρείτε μπροστά σας και θα μοιραστούμε εδώ τις εντυπώσεις μας. Εσείς νοερά, εγώ με μελάνι.
Του Γιάννη Πλιώτα
Ξυπνώντας Σάββατο πρωί για να γράψω τη στήλη, συνειδητοποίησα ότι αυτή την εβδομάδα δεν διάβασα κάποιο αξιόλογο βιβλίο, το οποίο θα μπορούσα να σας προτείνω. Επιπλέον υπάρχει η εξεταστική αυτή την περίοδο, που μου έχει κλέψει αρκετό χρόνο, κι έτσι ελπίζω όταν ξανασυναντηθούμε να έχω περισσότερα ενδιαφέροντα να γράψω και να διαβάσετε.Με τον κίνδυνο να μείνει λευκή η σελίδα μπροστά μου, άρχισα να στύβω το μυαλό μου για ιδέες. Θα μπορούσαμε να κάνουμε την καθιερωμένη -εικονική- βόλτα στα βιβλιοπωλεία και να χαζέψουμε παρέα τις βιτρίνες. Αυτό είναι σίγουρα μία καλή λύση. Με τις διακοπές να πλησιάζουν για την πλειοψηφία φοιτητών κι εργαζόμενων, όλοι ψάχνουμε βιβλία που θα μπορούσαν να μας κρατήσουν συντροφιά. Προσέξτε, όμως γιατί ειδικά για αυτή την περίοδο, υπάρχει ένα χαρακτηριστικό του βιβλίου στο οποίο πρέπει να δώσετε προσοχή. Δεν λέω, τα βιβλία τσέπης μιας χαρά είναι – τι πιο ψαγμένο/ ρετρό/ cool απ’ το να σκάσετε μύτη στην παραλία με ένα ΒΙΠΕΡ; Oμως δεν θα έχετε καλύψει μία βασική ανάγκη. Αυτή της σκιάς. Με τον άτεγκτο ήλιο να λυσσομανάει, το βιβλίο που διαβάζεται θα πρέπει να έχει αρκετό μέγεθος ώστε τουλάχιστον να ρίχνει λίγη δροσιστική (ας πούμε) σκιά στο πρόσωπο σας. Και αργότερα, όταν η ανάγνωση και οι ρακέτες θα σας έχουν καταβάλει, θα μπορείτε πολύ απλά να ρίξετε το βιβλίο στο πρόσωπό σας και να κοιμηθείτε μακάριοι και βέβαιοι ότι δεν θα καείτε. Αρα εκτός από μεγάλο σε διαστάσεις, το βιβλίο θα πρέπει να μην είναι και πολύ βαρύ. Φανταστείτε τον κόσμο να περνάει από κοντά σας και εσείς να κοιμάστε με τον Δ’ τόμο των απάντων του Κούντερα στο κεφάλι. Δεν γίνεται να είστε πιο cool (θεωρητικά πάντα – δεν θα έπαιρνα όρκο ότι όλοι στην παραλία ξέρουν τον Κούντερα).
Επειδή, όμως και αυτή η προοπτική δεν με ικανοποίησε πλήρως, θα μπορούσα υπό τη μορφή προοικονομίας να αναφερθώ σε τρία-τέσσερα βιβλία που εκτός απροόπτου θα παρουσιάσω από τα Ράφια τις ερχόμενες εβδομάδες. Είναι βιβλία που βρίσκονται στην κορυφή της στήλης με τα αδιάβαστα (της... στήλης), απευθύνονται σε διαφορετικά μέρη του αναγνωστικού κοινού και έχουν δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες. Για παράδειγμα, την αμέσως επόμενη εβδομάδα θα μιλήσω για το μυστηριώδες «Σχέδιο Φράκταλ», του Κωνσταντίνου Χαρίτου, που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Τρίτων. Είναι ένα θρίλερ επιστημονικής φαντασίας, που σίγουρα θα συναρπάσει όσους διαβάζουν με ευχαρίστηση βιβλία σαν τον «Αρκτικό Κύκλο» του Νταν Μπράουν. Μετά θα γράψω για ένα εξαιρετικό βιβλίο του ποιητή Αργύρη Χιόνη, «Το οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες», που κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις Κίχλη και μου άφησε πάρα πολύ καλές εντυπώσεις στην παρουσίασή του εδώ στην Πάτρα. Τέλος, στο δεύτερο μισό του Ιουλίου και ενώ οι βουτιές θα είναι σε ημερήσια διάταξη, θα μιλήσουμε για τα «Χρονικά της Αντάκρης» του Μενεστρέλ Ντε Μιραβάλ, ένα βιβλίο φαντασίας για εφήβους, των εκδόσεων Μίνωας και το ιστορικό μυθιστόρημα «Σοφία Παλαιολογίνα» του Γιώργου Λεονάρδου, που κυκλοφορεί απ’ τον Λιβάνη.
Οπως θα διαπιστώσατε, με αυτά και μ’ αυτά κατάφερα να μακρηγορήσω και η στήλη σχεδόν να φτάσει στο τέλος της. Είχα την ιδέα να γράψω και μια μικρή ιστορία, αλλά μιας και δεν είχα κανενός είδους έμπνευση, αποφάσισα να αντιγράψω μία ενός μεγάλου ξένου λογοτέχνη. Μπορεί να σας φαίνεται παράξενο πώς θα χωρέσει μία ολόκληρη ιστορία στις ελάχιστες αράδες που απομένουν, αλλά η αλήθεια είναι ότι ο χώρος μερικές φορές είναι σχετικός. Στον συγγραφέα που αναφέρομαι, του είχαν ζητήσει να γράψει μέσα σε δέκα λεπτά με μια ντουζίνα λέξεις, ένα πολύ πολύ μικρό διήγημα επιστημονικής φαντασίας, που να περιλαμβάνει εξωγήινους. Το απίθανο αποτέλεσμα ήταν το εξής: «Ο τελευταίος άνθρωπος στη Γη καθόταν σπίτι του, όταν χτύπησε η πόρτα.»
Οτιδήποτε και αν προσθέσω για επίλογο θα φανεί υπερβολικό. Μέχρι την επόμενη εβδομάδα διαβάστε ό,τι βρείτε μπροστά σας και θα μοιραστούμε εδώ τις εντυπώσεις μας. Εσείς νοερά, εγώ με μελάνι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου