Το άστρο της τριαντατριάχρονης Στέφανι Μέγιερ
Στο τριήμερο είχα πάρει μαζί μου για να ξαναδιαβάσω το «Σοφό Παιδί» του Χρήστου Χωμενίδη, το πρώτο του μυθιστόρημα, που είχε αφήσει πάρα πολύ καλές εντυπώσεις την εποχή του (1993) σε κοινό και κριτικούς. Είναι ένα δυνατό κράμα χρονογραφήματος και σουρεαλισμού και αξίζει να το διαβάσετε, ενώ αν το έχετε ήδη κάνει και σας άρεσε η -αναγνωρισμένη στις μέρες μας- γραφή του Χωμενίδη, θα πρότεινα να αναζητήσετε το καινούργιο του μυθιστόρημα, το «Λόγια-φτερά», που κυκλοφόρησε μόλις από τις εκδόσεις Πατάκη.
Πάμε σε κάτι εντελώς διαφορετικό τώρα. Από την προηγούμενη εβδομάδα είχα στο μυαλό μου να παρουσιάσω την «Ηγεμονία της Ευτυχίας» στα σημερινά Ράφια, αλλά μιας και το συγκεκριμένο βιβλίο το ξέχασα πριν κάτι μέρες σε μια παραλία και δεν πρόλαβα να το τελειώσω, θα προχωρήσω σε μια δημοφιλή σειρά βιβλίων με... βρικόλακες. Μην ανησυχείτε, δεν χρειάζεται να τρομάξετε, είναι μια τετραλογία που σίγουρα την έχετε ακουστά και το εξώφυλλο θα σας είναι πολύ οικείο, μιας και τον τελευταίο καιρό εμφανιζόταν σε περίοπτη θέση σε όλες τις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων.
Πρόκειται για το «Λυκόφως» της Στέφανι Μέγιερ (Stephenie Meyer), που πρόσφατα μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο· το γνωστό «Twilight». Οταν πριν από μερικούς μήνες είδα τη μεγάλη εισπρακτική επιτυχία της ταινίας στην Αμερική, δεν γνώριζα ότι αποτελούσε μεταφορά μυθιστορήματος και ψάχνοντας περισσότερα στοιχεία κατέληξα στη λίστα με τα best seller του μεγαλύτερου διαδικτυακού βιβλιοπωλείου στον κόσμο (amazon.com), της οποίας τις πρώτες θέσεις καταλάμβαναν τέσσερα βιβλία με παρόμοιο εξώφυλλο: «Twilight» (2005), «New Moon» (2006), «Eclipse» (2007) και «Breaking Dawn» (2008).
Η σειρά των βιβλίων ξεκίνησε στην Αμερική το 2005 και πολύ γρήγορα γνώρισε ανέλπιστη, συνταρακτική επιτυχία, εκτινάσσοντας σε δυσθεώρητα ύψη το άστρο της πρωτοεμφανιζόμενης, τριαντατριάχρονης Μέγιερ. Μέχρι σήμερα τα βιβλία έχουν πουλήσει πάνω από 42 εκατομμύρια αντίτυπα και έχουν μεταφραστεί σε 37 γλώσσες (στην Ελλάδα κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις Πλατύπους, σε μετάφραση της Βασιλικής Λατσίνου). Οι ήρωες του βιβλίου Μπέλα και Eντουαρτ απέκτησαν φανατικούς οπαδούς, ενώ η συγγραφέας δήλωσε ότι εμπνεύστηκε το concept της σειράς σε ένα όνειρό της.
Χωρίς να έχω δει την ταινία, είχα από καιρό την περιέργεια να διαβάσω το «Λυκόφως», ώστε να καταλάβω γιατί έγινε τόσος θόρυβος γύρω από μία ακόμα ιστορία με βαμπίρ (πιστεύω δεν είναι spoiler – θα έχετε ακούσει ότι οι κυριότεροι χαρακτήρες στο βιβλίο είναι βρικόλακες). Τελικά το δανείστηκα από τη φίλη μου Ελεονώρα και ομολογώ ότι δεν το μετάνιωσα στο παραμικρό· νομίζω διάβασα τις πεντακόσιες σελίδες του μέσα σε τρεις μέρες.
Το «Λυκόφως» είναι μία ιστορία με σαφή συναισθηματικό προσανατολισμό και εισάγει πολύ έξυπνα το στοιχείο της διαφορετικότητας των δύο πρωταγωνιστών. Η Μπέλα είναι μια συνηθισμένη νεαρή κοπέλα, που αλλάζει σπίτι και σχολείο για να διευκολύνει το δεύτερο γάμο της μητέρας της. Ωστόσο καταπιέζεται για να συγκατοικήσει με τον πατέρα της, έναν καλοκάγαθο σερίφη σε μία μικρή, αδιάφορη πόλη. Οταν νομίζει ότι ουσιαστικά έχει θαφτεί και δεν πρόκειται ποτέ να προσαρμοστεί στη μικρή πόλη Φορκς, έρχεται μία παράξενη γνωριμία στο σχολείο με τον συμμαθητή Εντουαρτ και τη μυστηριώδη οικογένειά του για να αλλάξει ριζικά τη ζωή της.
Γιατί να διαβάσετε κι εσείς το «Λυκόφως»; Πρώτα απ’ όλα γιατί είναι μία καλογραμμένη ιστορία αγάπης και θανάτου. Αυτό από μόνο του δεν είναι πρωτότυπο, γιατί σε τελική ανάλυση όλα τα βιβλία που έχουν γραφτεί έχουν δύο μόνο θέματα: την αγάπη και το θάνατο. Στο «Λυκόφως», όμως, υπάρχουν πολλά στοιχεία περιπέτειας και μια έξυπνη, ενδελεχής σκιαγράφηση της δύσκολης και αμήχανης περιόδου της εφηβείας. Και όταν ακόμα υπεισέρχεται στην πλοκή το έντονο στοιχείο του φανταστικού, αυτό γίνεται τόσο φυσιολογικά, ώστε ο αναγνώστης πείθεται ότι βαμπίρ μπορεί να ζουν αρμονικά ανάμεσά μας. Αλλωστε στο «Λυκόφως» οι βρικόλακες παρουσιάζονται λιγότερο ως γκροτέσκα πλάσματα διψασμένα για ανθρώπινο αίμα και περισσότερο ως ευγενικές, απόμακρες (έως απόκοσμες) φυσιογνωμίες.
Ακόμα και αν δεν είστε στο άμεσο target group της συγγραφέως (γυναίκες από 15 έως 25), νομίζω το «Λυκόφως» θα σας αρέσει και θα σας αφήσει μια ευχάριστη, γλυκιά γεύση. Αλλωστε ο πυρήνας της ιστορίας, η ανιδιοτελής αγάπη που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που προέρχονται από δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους, αναλύεται με έξυπνο, συμβολικό τρόπο, που κεντρίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη και ενίοτε τον βάζει στη θέση των πρωταγωνιστών, καλώντας τον να απαντήσει σε μια σειρά ώριμων διλημμάτων.
Το «Λυκόφως» μου άρεσε πολύ, έβαλα στο άμεσο πρόγραμμα το δεύτερο βιβλίο και μου κέντρισε το ενδιαφέρον για να δω και την ταινία. Οι πιστοί οπαδοί θα ανταμειφθούν σύντομα και με το sequel του «Twilight», το «New Moon» που στις 31 Δεκεμβρίου κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους της χώρας μας. Πρωταγωνιστούν και πάλι η Kristen Stewart και ο Robert Pattinson.
Του Γιάννη Πλιώτα
Στο τριήμερο είχα πάρει μαζί μου για να ξαναδιαβάσω το «Σοφό Παιδί» του Χρήστου Χωμενίδη, το πρώτο του μυθιστόρημα, που είχε αφήσει πάρα πολύ καλές εντυπώσεις την εποχή του (1993) σε κοινό και κριτικούς. Είναι ένα δυνατό κράμα χρονογραφήματος και σουρεαλισμού και αξίζει να το διαβάσετε, ενώ αν το έχετε ήδη κάνει και σας άρεσε η -αναγνωρισμένη στις μέρες μας- γραφή του Χωμενίδη, θα πρότεινα να αναζητήσετε το καινούργιο του μυθιστόρημα, το «Λόγια-φτερά», που κυκλοφόρησε μόλις από τις εκδόσεις Πατάκη.Πάμε σε κάτι εντελώς διαφορετικό τώρα. Από την προηγούμενη εβδομάδα είχα στο μυαλό μου να παρουσιάσω την «Ηγεμονία της Ευτυχίας» στα σημερινά Ράφια, αλλά μιας και το συγκεκριμένο βιβλίο το ξέχασα πριν κάτι μέρες σε μια παραλία και δεν πρόλαβα να το τελειώσω, θα προχωρήσω σε μια δημοφιλή σειρά βιβλίων με... βρικόλακες. Μην ανησυχείτε, δεν χρειάζεται να τρομάξετε, είναι μια τετραλογία που σίγουρα την έχετε ακουστά και το εξώφυλλο θα σας είναι πολύ οικείο, μιας και τον τελευταίο καιρό εμφανιζόταν σε περίοπτη θέση σε όλες τις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων.
Πρόκειται για το «Λυκόφως» της Στέφανι Μέγιερ (Stephenie Meyer), που πρόσφατα μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο· το γνωστό «Twilight». Οταν πριν από μερικούς μήνες είδα τη μεγάλη εισπρακτική επιτυχία της ταινίας στην Αμερική, δεν γνώριζα ότι αποτελούσε μεταφορά μυθιστορήματος και ψάχνοντας περισσότερα στοιχεία κατέληξα στη λίστα με τα best seller του μεγαλύτερου διαδικτυακού βιβλιοπωλείου στον κόσμο (amazon.com), της οποίας τις πρώτες θέσεις καταλάμβαναν τέσσερα βιβλία με παρόμοιο εξώφυλλο: «Twilight» (2005), «New Moon» (2006), «Eclipse» (2007) και «Breaking Dawn» (2008).Η σειρά των βιβλίων ξεκίνησε στην Αμερική το 2005 και πολύ γρήγορα γνώρισε ανέλπιστη, συνταρακτική επιτυχία, εκτινάσσοντας σε δυσθεώρητα ύψη το άστρο της πρωτοεμφανιζόμενης, τριαντατριάχρονης Μέγιερ. Μέχρι σήμερα τα βιβλία έχουν πουλήσει πάνω από 42 εκατομμύρια αντίτυπα και έχουν μεταφραστεί σε 37 γλώσσες (στην Ελλάδα κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις Πλατύπους, σε μετάφραση της Βασιλικής Λατσίνου). Οι ήρωες του βιβλίου Μπέλα και Eντουαρτ απέκτησαν φανατικούς οπαδούς, ενώ η συγγραφέας δήλωσε ότι εμπνεύστηκε το concept της σειράς σε ένα όνειρό της.
Χωρίς να έχω δει την ταινία, είχα από καιρό την περιέργεια να διαβάσω το «Λυκόφως», ώστε να καταλάβω γιατί έγινε τόσος θόρυβος γύρω από μία ακόμα ιστορία με βαμπίρ (πιστεύω δεν είναι spoiler – θα έχετε ακούσει ότι οι κυριότεροι χαρακτήρες στο βιβλίο είναι βρικόλακες). Τελικά το δανείστηκα από τη φίλη μου Ελεονώρα και ομολογώ ότι δεν το μετάνιωσα στο παραμικρό· νομίζω διάβασα τις πεντακόσιες σελίδες του μέσα σε τρεις μέρες.Το «Λυκόφως» είναι μία ιστορία με σαφή συναισθηματικό προσανατολισμό και εισάγει πολύ έξυπνα το στοιχείο της διαφορετικότητας των δύο πρωταγωνιστών. Η Μπέλα είναι μια συνηθισμένη νεαρή κοπέλα, που αλλάζει σπίτι και σχολείο για να διευκολύνει το δεύτερο γάμο της μητέρας της. Ωστόσο καταπιέζεται για να συγκατοικήσει με τον πατέρα της, έναν καλοκάγαθο σερίφη σε μία μικρή, αδιάφορη πόλη. Οταν νομίζει ότι ουσιαστικά έχει θαφτεί και δεν πρόκειται ποτέ να προσαρμοστεί στη μικρή πόλη Φορκς, έρχεται μία παράξενη γνωριμία στο σχολείο με τον συμμαθητή Εντουαρτ και τη μυστηριώδη οικογένειά του για να αλλάξει ριζικά τη ζωή της.
Γιατί να διαβάσετε κι εσείς το «Λυκόφως»; Πρώτα απ’ όλα γιατί είναι μία καλογραμμένη ιστορία αγάπης και θανάτου. Αυτό από μόνο του δεν είναι πρωτότυπο, γιατί σε τελική ανάλυση όλα τα βιβλία που έχουν γραφτεί έχουν δύο μόνο θέματα: την αγάπη και το θάνατο. Στο «Λυκόφως», όμως, υπάρχουν πολλά στοιχεία περιπέτειας και μια έξυπνη, ενδελεχής σκιαγράφηση της δύσκολης και αμήχανης περιόδου της εφηβείας. Και όταν ακόμα υπεισέρχεται στην πλοκή το έντονο στοιχείο του φανταστικού, αυτό γίνεται τόσο φυσιολογικά, ώστε ο αναγνώστης πείθεται ότι βαμπίρ μπορεί να ζουν αρμονικά ανάμεσά μας. Αλλωστε στο «Λυκόφως» οι βρικόλακες παρουσιάζονται λιγότερο ως γκροτέσκα πλάσματα διψασμένα για ανθρώπινο αίμα και περισσότερο ως ευγενικές, απόμακρες (έως απόκοσμες) φυσιογνωμίες.
Ακόμα και αν δεν είστε στο άμεσο target group της συγγραφέως (γυναίκες από 15 έως 25), νομίζω το «Λυκόφως» θα σας αρέσει και θα σας αφήσει μια ευχάριστη, γλυκιά γεύση. Αλλωστε ο πυρήνας της ιστορίας, η ανιδιοτελής αγάπη που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που προέρχονται από δύο εντελώς διαφορετικούς κόσμους, αναλύεται με έξυπνο, συμβολικό τρόπο, που κεντρίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη και ενίοτε τον βάζει στη θέση των πρωταγωνιστών, καλώντας τον να απαντήσει σε μια σειρά ώριμων διλημμάτων. Το «Λυκόφως» μου άρεσε πολύ, έβαλα στο άμεσο πρόγραμμα το δεύτερο βιβλίο και μου κέντρισε το ενδιαφέρον για να δω και την ταινία. Οι πιστοί οπαδοί θα ανταμειφθούν σύντομα και με το sequel του «Twilight», το «New Moon» που στις 31 Δεκεμβρίου κάνει πρεμιέρα στους κινηματογράφους της χώρας μας. Πρωταγωνιστούν και πάλι η Kristen Stewart και ο Robert Pattinson.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου