Έχετε αναρωτηθεί από πού βγαίνουν τα ανέκδοτα;
Ένας νευρωτικός άνθρωπος πνιγμένος σε ένα ωκεανό γέλιου που ο ίδιος έχει δημιουργήσει, ονειρεύεται την επιστροφή του στην πραγματική ζωή. Μέσα σε έναν κυκεώνα εξελίξεων ζει άλλοτε μονότονα κι άλλοτε έντονα τις μέρες της ζωής που τον έχουν αναγκάσει να διαλέξει. Το τι είναι σωστό και το τι δεν είναι, γίνεται ένα ερώτημα διαρκές. Το γέλιο δεν είναι πλέον αθώο και γι' αυτό ευθύνεται η εταιρία που δημιουργεί τα ανέκδοτα.
Ένας νευρωτικός άνθρωπος πνιγμένος σε ένα ωκεανό γέλιου που ο ίδιος έχει δημιουργήσει, ονειρεύεται την επιστροφή του στην πραγματική ζωή. Μέσα σε έναν κυκεώνα εξελίξεων ζει άλλοτε μονότονα κι άλλοτε έντονα τις μέρες της ζωής που τον έχουν αναγκάσει να διαλέξει. Το τι είναι σωστό και το τι δεν είναι, γίνεται ένα ερώτημα διαρκές. Το γέλιο δεν είναι πλέον αθώο και γι' αυτό ευθύνεται η εταιρία που δημιουργεί τα ανέκδοτα.
"Ονειρεύτηκα ότι ήμουν ξυπνητός και όταν ξύπνησα είδα ότι ονειρευόμουν."
Η ατμόσφαιρα του βιβλίου είναι σκοτεινή και από τις πρώτες σελίδες μας εισάγει βίαια σε έναν κόσμο παράνοιας, εμπνευσμένο από ιστορίες του Κάφκα. Στο "100 μέτρα κάτω από το γέλιο" κυριαρχεί μία αποπνικτική αίσθηση εγκλωβισμού, που μεταδίδεται στον αναγνώστη μέσα από λέξεις και εκφράσεις επαναλαμβανόμενες, σχεδόν αδιέξοδες. Είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Αστέρη Αστεριάδη (όχι-όχι το όνομά του δεν είναι ανέκδοτο) και ομολογώ πως ήταν αυτό ακριβώς που περίμενα να διαβάσω. Ο συγγραφέας διαπραγματεύεται ένα θέμα στα όρια του αστικού μύθου και επιλέγει να το χρωματίσει με ζοφερά χρώματα, ακριβώς αντίθετα από την κίτρινη, χαρούμενη γραβάτα που είναι υποχρεωμένος να φοράει ο κεντρικός ήρωας. Μέσα σε έναν κόσμο-μαγική εικόνα είναι υποχρεωμένος να "βγάζει" ανέκδοτα που η "Εταιρεία" θα τα εκμεταλλευτεί και θα τα διανείμει. Παράλληλα προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην πραγματικότητα και τις ψευδαισθήσεις που το ταραγμένο μυαλό του δημιουργεί. Στο τέλος θα πρέπει να αποφασίσει αν αξίζει να αγοράσει την ευκαιρία του να ζήσει για λίγο ελεύθερος, πληρώνοντας με μία τραγική κατάληξη.
Η ατμόσφαιρα του βιβλίου είναι σκοτεινή και από τις πρώτες σελίδες μας εισάγει βίαια σε έναν κόσμο παράνοιας, εμπνευσμένο από ιστορίες του Κάφκα. Στο "100 μέτρα κάτω από το γέλιο" κυριαρχεί μία αποπνικτική αίσθηση εγκλωβισμού, που μεταδίδεται στον αναγνώστη μέσα από λέξεις και εκφράσεις επαναλαμβανόμενες, σχεδόν αδιέξοδες. Είναι το πρώτο μυθιστόρημα του Αστέρη Αστεριάδη (όχι-όχι το όνομά του δεν είναι ανέκδοτο) και ομολογώ πως ήταν αυτό ακριβώς που περίμενα να διαβάσω. Ο συγγραφέας διαπραγματεύεται ένα θέμα στα όρια του αστικού μύθου και επιλέγει να το χρωματίσει με ζοφερά χρώματα, ακριβώς αντίθετα από την κίτρινη, χαρούμενη γραβάτα που είναι υποχρεωμένος να φοράει ο κεντρικός ήρωας. Μέσα σε έναν κόσμο-μαγική εικόνα είναι υποχρεωμένος να "βγάζει" ανέκδοτα που η "Εταιρεία" θα τα εκμεταλλευτεί και θα τα διανείμει. Παράλληλα προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην πραγματικότητα και τις ψευδαισθήσεις που το ταραγμένο μυαλό του δημιουργεί. Στο τέλος θα πρέπει να αποφασίσει αν αξίζει να αγοράσει την ευκαιρία του να ζήσει για λίγο ελεύθερος, πληρώνοντας με μία τραγική κατάληξη.
Για τους απαιτητικούς αναγνώστες που θέλουν να πάρουν μία πρώτη γεύση, στην ιστοσελίδα των εκδόσεων ΧΑΡΑΜΑδΑ (http://www.haramada.com/main.htm) υπάρχει διαθέσιμη μία χορταστική προδημοσίευση του βιβλίου. Κυκλοφορεί χαρτόδετο, αποτελείται από 211 σελίδες και θα το βρείτε στο πλησιέστερο βιλιοπωλείο σας έναντι μόλις 9 ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου