Κοράκι σε άλικο φόντο - Άμμος του Άμμωνα Βασιλιάς Ίκελος - Μαύρο Μάμπα

Οι εκλογές στη χώρα συνεχίζονται...

Κανονικά η ανάρτηση αυτή θα έπρεπε να είναι με πολύ πιο ευχάριστα χρώματα, αλλά πάντα κάτι μικρό συμβαίνει και σε απογοητεύει. Όχι σχετικά με τη χώρα, τα μνημόνια, την κρίση, τους λιμούς και καταποντισμούς. Αυτά είναι μέρος της καθημερινότητας, τίποτα σπουδαίο. Εννοώ σχετικά με την κατάσταση στο χώρο του βιβλίου, αλλά θα καταλάβετε για ποιο πράγμα μιλάω, διαβάζοντας την τελευταία παράγραφο της ανάρτησης. Ας αρχίσουμε όμως με ορισμένα πολύ ευχάριστα.

Η σημαντικότερη στιγμή για το ελληνικό φάνταζυ, τουλάχιστον για φέτος, αλλά και για τα τελευταία χρόνια, έφτασε. Όπως θα ξέρετε και όσοι διαβάζετε το σχετικό ιστολόγιο, το Κοράκι σε Άλικο Φόντο είναι ένα μυθιστόρημα φαντασίας του Λευτέρη Κεραμίδα, που σύντομα πιστεύω θα χαρακτηριστεί ως ο ελληνικός μύθος των Οτόρι.
Ο Λευτέρης διαθέτει μια εξαιρετική πένα και εγώ προσωπικά βελτιώθηκα πολύ διαβάζοντας κείμενα και διηγήματά του. Πέρα από αυτά είναι και ένας εξαιρετικός άνθρωπος, αλλά αρκετά με το λιβάνισμα, εσείς ως αναγνώστες δεν χρειάζεται να γνωρίζετε τίποτα από αυτά. Αυτός που σας ενδιαφέρει και μπορείτε εύκολα να διαπιστώσετε την ποιότητά του, είναι ο τρόπος γραφής του. Πηγαίνοντας στο ιστολόγιο του βιβλίου θα βρείτε μια προδημοσίευση του πρώτου κεφαλαίου (και πολλά άλλα συνοδευτικά κείμενα, καθώς και μαγευτικά παραμύθια από τον κόσμο).
Μία γεύση για το βιβλίο (σχεδόν κυριολεκτικά) μπορείτε να πάρετε και στο σχετικό άρθρο στο ιστολόγιο της Ευθυμίας Δεσποτάκη, ενώ λεπτομέρειες υπάρχουν και στην εκτενή συζήτηση στο sff. Τέλος, ξεχωριστή μνεία αξίζει το αισθητικό κομμάτι του βιβλίου: το εξώφυλλο που σχεδίασε ο Γιώργος Ναζλής είναι χωρίς υπερβολή ένα από τα ομορφότερα που έχω δει.

Ανεβάζω και ένα απόσπασμα από τον υπέροχο χάρτη του βιβλίου (διά χειρός Ozzo), ενώ αντιγράφω και την πρώτη ανάρτηση του συγγραφέα στο ιστολόγιό του στις 8 Οκτωβρίου του 2008, λόγια που σηματοδοτούσαν την αρχή ενός ανεπανάληπτου ταξιδιού: "Δημιουργώ σήμερα αυτό το ιστολόγιο για την υποστήριξη της σειράς φανταστικής λογοτεχνίας (φάνταζυ, συγκεκριμένα) "Οι Γιοι της Στάχτης", την οποία γράφω και φιλοδοξώ να εκδόσω. Προς το παρόν, δεν υπάρχουν πολλά να ειπωθούν. Μόλις ολοκλήρωσα τις διορθώσεις στο πρώτο βιβλίο και ετοιμάζομαι να το ταχυδρομήσω σε εκδότη. Σιγά-σιγά, μια φορά την εβδομάδα ίσως, λέω ν' αρχίσω να μοιράζομαι λεπτομέρειες για τον κόσμο που έχω πλάσει στο μυαλό μου και στο χαρτί. Κι επίσης να μοιράζομαι την αγωνία μου για το αν θα γίνει δεκτό προς έκδοση το βιβλίο, αν θα πάει καλά (σε περίπτωση που φανώ τυχερός κι όντως εκδοθεί) κτλ. Πολλές ιδέες έχω και πολλή όρεξη, όπως όλοι όταν στήνουν ένα ιστολόγιο. Αν όντως θα τις υλοποιήσω, αν θα συνεχίσω να έχω όρεξη να προσθέτω σ' αυτά που μόλις διαβάσατε; Θα δείξει".

Πλέον το Κοράκι έχει κουρνιάξει στα ράφια των βιβλιοπωλείων και σύντομα σε πολλές βιβλιοθήκες. Λευτέρη, καλή επιτυχία. Είναι δεδομένη.

Στα πολύ καλά νέα (τουλάχιστον για μένα) είναι ότι πλέον οι βορειοδυτικές εκδόσεις έχουν πάρει σάρκα και οστά, τα πρώτα βιβλία έχουν σχεδόν ετοιμαστεί και ελπίζω στις αρχές Δεκέμβρη να έχουν συναντήσει τους πρώτους αναγνώστες. Περισσότερα όμως σε λίγες μέρες, όταν θα έχω οργανωθεί πλήρως.

Σε άλλα νέα, στο site των εκδόσεων Λιβάνη μπορείτε να διαβάσετε και ένα διήγημά μου, το Θρύλο της Μονοβύζας. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω καταλήξει ακόμα αν τους αρέσει ο τρόπος που γράφω ή όχι.

Σχετικά με το τι διαβάζω αυτές τις μέρες, τώρα. Όσοι θυμούνται την προηγούμενη ανάρτηση, είχα ξεκινήσει τον Γιο του Ονείρου, το πρώτο μέρος της επικής τριλογίας του Manfredi. για τον Μέγα Αλέξανδρο. Λοιπόν, σχεδόν κατάπια το βιβλίο και πέρασα στο δεύτερο τόμο, την Άμμο του Άμμωνα, το οποίο επίσης ξεκοκάλισα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Όπως βλέπετε και στο αγγλικό εξώφυλλο, λέει με μεγάλα γράμματα ότι η Άμμος του Άμμωνα πρόκειται για "huge international best seller", και δεν βρίσκω κανέναν λόγο να διαφωνήσω με τον χαρακτηρισμό. Η πένα του Manfredi κάνει τις σελίδες να γυρνούν σχεδόν αστραπιαία και ο αναγνώστης θέλει να διαβάσει και άλλα από τις περιπέτειες του Αλέξανδρου. Ο Ιταλός συγγραφέας χωρίζει τη δράση σε μικρά κεφάλαια και έξυπνα επιλέγει να μην αναφερθεί με λεπτομέρειες στα πιο γνωστά περιστατικά, αλλά να δώσει βάρος σε μικρότερης σημασίας γεγονότα από την καθημερινότητα του ελληνικού εκστρατευτικού σώματος στην Ασία. Παράλληλα χτίζει το χαρακτήρα του Αλέξανδρου με μαεστρία, δείχνοντάς μας πώς από άνθρωπος έγινε ουσιαστικά Θεός. Θέλω πολύ να περάσω στο τρίτο βιβλίο τα Πέρατα του Κόσμου, αλλά για την ώρα θα κάνω μία παύση, γιατί ασχολούμαι με έναν άλλο βασιλιά, το Βασιλιά Ίκελο (πάντως μόλις έχει κυκλοφορήσει και το Μυστικό του Τάφου του Μέγα Αλέναδρου, από τις εκδόσεις Ψυχογιός).

Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτόν το βασιλιά με το μυστηριώδες όνομα, σας προσκαλώ στις 19 Νοεμβρίου στο βιβλιοπωλείο Παπασωτηρίου της Πάτρας, όπου θα παρουσιάστει το ομώνυμο, καινούργιο βιβλίο του Νίκου Καρακάση. Θα συμμετέχω και εγώ, ενώ μια πρώτη γνωριμία με το συγγραφέα μπορείτε να κάνετε με μια επίσκεψη στη σελίδα του.
Και μετά από όλα αυτά, ήρθε η ώρα για την κατακλείδα. Σκέφτηκα αρκετά πριν τη γράψω, αλλά αποφάσισα να πω ξεκάθαρα τη γνώμη μου ως αναγνώστης, συγγραφέας και εκδότης. Σήμερα ανακοινώθηκε από το ΕΚΕΒΙ η βραχεία λίστα με τις δεκαπέντε υποψηφιότητες για τον τίτλο του καλύτερου βιβλίου της χρονιάς. Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου το σέβομαι, όπως και το έργο που επιτελεί. Αλλά ορισμένες επιλογές του, πραγματικά σε αφήνουν έκπληκτο. Και ίσως εξοργισμένο. Την ίδια ώρα που ο διαγωνισμός και η λίστα γίνεται για να τονώσει την εικόνα του βιβλίου στην Ελλάδα, ταυτόχρονα υπάρχουν συνιστώσες, που αυτοαναιρούν το εγχείρημα.
Καταλαβαίνω ότι η βραχεία λίστα προέκυψε έπειτα από ψηφοφορία των λεσχών ανάγνωσης σε όλη τη χώρα, αλλά πιστεύω ότι θα έπρεπε να υπάρχει τουλάχιστον ένα φίλτρο. Ένας φιλότιμος άνθρωπος να διαβάσει μια-δυο σελίδες από αυτά που προτείνονται και να πει τη γνώμη του.
Προφανώς είναι αδύνατον για κάποιον να έχει διαβάσει και τα δεκαπέντε βιβλία της λίστας και με μια πρώτη ματιά υπάρχουν πολύ αξιόλογες επιλογές μέσα σε αυτά. Αλλά εγώ θα αναφερθώ σε ένα βιβλίο, που κατά τη γνώμη μου, μάλλον βλάπτει την εικόνα της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας, παρά την προωθεί Δυστυχώς στη λίστα με τα καλύτερα βιβλία της χρονιάς υπάρχει το Μαύρο Μάμπα, από τις εκδόσεις Βεργίνα.
Σπάνια γράφω άσχημη κριτική για ένα βιβλίο. Αν διαβάσω κάτι που δεν μού άρεσε, προτιμώ να το αγνοήσω: δεν πειράζει, μπορεί να έχασα μερικές ώρες και να αισθάνθηκα αδικημένος, αλλά η ζωή συνεχίζεται, το επόμενο βιβλίο θα με ικανοποιήσει περισσότερο. Η λογική της Σελίδας για άλλες Σελίδες είναι να κάνει προτάσεις προς ανάγνωση και όχι το αντίθετο. Έτσι δεν θα πω πολλά λόγια. Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι κακό. Όποιος έχει διαβάσει πέντε (5) βιβλία στη ζωή του, μπορεί άνετα να εξαγάγει το ίδιο συμπέρασμα με εμένα. Νομίζω αυτό αρκεί και ελπίζω ο συγγραφέας να κατανοήσει τη στάση μου. Δεν είναι θέμα ιδεολογίας, προσωπικό ή κάτι άλλο. Η αρνητική κριτική μου, και ο θυμός μου ακόμα, βασίζονται απλώς στο ότι το Μαύρο Μάμπα είναι δείγμα κακής λογοτεχνίας (πάντα σύμφωνα με τη γνώμη μου). Επειδή όμως καλό είναι να ακούγεται και η άλλη άποψη, δίνω το link των εκδόσεων Βεργίνα, στο οποίο μπορείτε να διαβάσετε μερικές ενθουσιώδεις κριτικές για το βιβλίο (δεν είμαι σίγουρος ότι όλοι όσοι έγραψαν το είχαν διαβάσει πάντως, γιατί κανείς δεν σχολίασε ότι το Μαύρο Μάμπα, είναι ουσιαστικά δύο διαφορετικού ύφους βιβλία, δεμένα στον ίδιο τόμο, αναμφίβολα μία καινοτομία, πλην άστοχη).

Πέρα από αυτά, η κριτική μου δεν έχει στόχο να επιτεθεί στο βιβλίο, αλλά να φτάσει στα αυτιά του ΕΚΕΒΙ. Νομίζω θα έπρεπε να σκεφτούν μήπως υπάρχει καλύτερος τρόπος διαλογής όσων βιβλίων υποτίθεται αντιπροσωπεύουν το αναγνωστικό κοινό της χώρας.
Αν κάποιος που διαβάζει σπάνια, δει τη λίστα και τυχαία διαλέξει το Μαύρο Μάμπα, γιατί να συνεχίσει αυτός ο άνθρωπος να αγοράζει Έλληνες συγγραφείς;

Σε κάθε περίπτωση, όσοι ενδιαφέρεστε να ψηφίσετε για την ανάδειξη του καλύτερου μυθιστορήματος της χρονιάς που μας πέρασε, μπορείτε να βρείτε αναλυτικές οδηγίες εδώ.