25 Ιουλίου- Νέα Σελήνη

Μέσα σε αυτή την καταπληκτική ζέστη, σκέφτηκα να διακόψω για λίγο τη θερινή νάρκη μου και να επανέλθω με ένα μικρό στίγμα του τι διαβάζω αυτό τον καιρό.
Αν θυμάστε την προηγούμενη εβδομάδα είχα καταπιαστεί με το καινούργιο βιβλίο του δημοφιλούς και στη χώρα μαςPaulo Coelho, "Ο νικητής είναι μόνος", που κυκλοφορεί απ' τις εκδόσεις Λιβάνη. Το τελείωσα πολύ γρήγορα και με άφησε πάρα πολύ ικανοποιημένο, ήταν ένα καλό βιβλίο, γεγονός που ο αναγνώστης το καταλαβαίνει από τις πρώτες κιόλας σελίδες. Η ιστορία είχε να κάνει με τη λεγόμενη Υπερτάξη (sic), τις φιλοδοξίες των ανθρώπων και τον αμοραλισμό στη χειρότερη μορφή του. "Ο Νικητής είναι μόνος" είχε και μια χροιά αστυνομικής περιπέτειας, μιας και κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ των Κανών, γίνεται μία σειρά από ασύνδετες δολοφονίες, αλλά σίγουρα η δράση δεν είναι το ζητούμενο για το συγγραφέα. Γενικά ένα αξιόλογο βιβλίο, που το συστήνω ανεπίφυλακτα σε όλους τους αναγνώστες.
Έχοντας αφήσει, λοιπόν μόνο του το Νικητή, σκέφτηκα να καταπιαστώ με τη συνέχεια ενός βιβλίου που διάβασα πρόσφατα, έχοντας την ελπίδα ότι μπορεί να κάνει το αίμα να παγώσει στις φλέβες μου. Για την επιτυχία που έκανε στο εξωτερικό, αλλά και στη χώρα μας η τετραλογία της Stephenie Meyer με τα βαμπίρ δεν χρειάζεται να ξαναγράψω αναλυτικά. Περισσότερες λεπτομέρειες μπορείτε να βρείτε στο πρόσφατο σχετικό μου άρθρο.
Ξεκίνησα σήμερα το δεύτερο βιβλίο, τη "Νέα Σελήνη" (εκδόσεις Πλατύπους), εν' όψει και της πολυαναμενόμενης κινηματογραφικής του μεταφοράς, που θα βγει στις αίθουσες τα Χριστούγεννα. Όπως είχα γράψει μου είχε αρέσει πολύ το πρώτο βιβλίο, το "Λυκόφως" ("Twilight") και είμαι περίεργος για την εξέλιξη της ιστορίας της ηρωίδας, Μπέλα Σουάν. Αν έχετε ανήψια στην εφηβεία ή και μεγαλύτερα, είναι μια αριστη λύση για δώρο (αν δηλαδή δεν το έχουν ήδη- το βιβλίο μετράει πάρα πολλούς φίλους στη χώρα μας).
Αυτά τα λίγα για την ώρα. Καλή τύχη ως την επόμενη μας συνάντηση.

16 Ιουλίου- Ο νικητής είναι μόνος

Όπως ίσως διαβάσατε και στο άλλο ιστολόγιό μου, περνάμε σε περίοδο διακοπών μέχρι τα τέλη Αυγούστου και έτσι θα γράφω κάθε εβδομάδα λίγα μόνο λόγια για το βιβλίο που διαβάζω αυτή την περίοδο ή οτιδήποτε άλλο μου κεντρίσει το ενδιαφέρον.
Αυτές τις μέρες είμαι στα Γιάννενα και διαβάζω το τελευταίο βιβλίο του Paulo Coelho, με τίτλο "Ο νικητής είναι μόνος", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη. Νομίζω δεν χρειάζεται να γράψω τίποτα για τον συγγραφέα, αν θέλετε να μάθετε περισσότερα μπορείτε να επισκεφθείτε το πολύ ενημερωμένο ιστολόγιό του, το σχετικό άρθρο της wikipedia ή τη σελίδα του βιβλίου στον εκδοτικό οίκο. Για εμένα είναι ένας από τους αγαπημένους συγγραφείς και ακόμα κι αν "σνομπάρετε" τον πολυδιαβασμένο "Αλχημιστή", αξίζει να ρίξετε μια ματιά στο υποβλητικό "Πέμπτο Βουνό".
Ο "Νικητής είναι μόνος" ξεκινάει με την παράλληλη αφήγηση ιστοριών, που έχουν ως κοινό άξονα το κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών, ένα πολύ ενδιαφέρων θέμα. Στην υπόθεση μπλέκονται άτομα του διεθνούς τζετ σετ, καθώς και κοινοί θνητοί που ψάχνουν μία ευκαιρία να αποδείξουν σε όλο τον κόσμο την αξία τους. Παραγωγοί ταινιών, σκηνοθέτες, σχεδιαστές μόδας, μοντέλα, ανερχόμενοι ηθοποιοί και ένας ημι-παρανοϊκός Ρώσος μεγιστάνας, που ή θέλουν να αποκτήσουν τα πάντα ή έχουν ήδη αποκτήσει τα πάντα και θα ήθελαν να είχαν λιγότερα.
Βρίσκομαι ακόμα σχετικά στην αρχή (156 σελίδες από τις 525), αλλά δεν είναι δύσκολο να μαντέψω ότι η κεντρική ιδέα του συγγραφέα είναι να κατακρίνει την "Υπερτάξη" (όπως πετυχημένα την αποκαλεί), καθώς και όλους όσοι παραβλέπουν το αληθινό νόημα της ζωής και υποθηκεύουν την ευτυχία, προκειμένου να κατακτήσουν πλούτη και δόξα.
Εννοείται ότι το βιβλίο με έχει κρατήσει πάρα πολύ ως τώρα και μόλις τελειώσω τη δημοσίευση, που διαβάζετε αυτή τη στιγμή θα επιστρέψω στις σελίδες του για να μάθω την εξέλιξη των ονείρων των ηρώων.
Αυτά για την ώρα, όπως προανήγγειλα θα είμαι σύντομος. Όταν ξεκινήσουμε πάλι σε κανονικούς ρυθμούς (δηλαδή στις 3 Σεπτέμβρη) θα φιλοξενήσω έναν διάσημο Αμερικάνο συγγραφέα, που είχε την καλοσύνη να μου παραχωρήσει μία αναλυτική συνέντευξη πάνω στο έργο του. Περισσότερα γι' αυτό το θέμα τις επόμενες εβδομάδες.
Ως τότε, καλές βουτιές.

9 Ιουλίου- Ευπώλητα

Ευπώλητα με συνταγή… αγάπης

Του Γιάννη Πλιώτα

Σάββατο πρωί και ακούω στο repeat με χαρούμενη διάθεση το υπέροχο Stereo Love, έχοντας προσθέσει για μετά στη λίστα του winamp τα πιο χαρούμενα κομμάτια των Gotan Project και των υπέροχων Bajo Fondo. Βρισκόμαστε και λίγες ώρες πριν ανοίξει το Φεστιβάλ Μηδέν, όπου θα δούμε πολλά ωραία πράγματα και ελπίζω να φέρω έτσι τα πράγματα ώστε να μπορέσω να δώσω το «παρών».

Παίρνοντας ως αφορμή τα όσα έγραψα την προηγούμενη εβδομάδα απ’ την Καρέκλα του Σκηνοθέτη και συνδυάζοντάς τα με ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε το Σάββατο 27 Ιουνίου στο Βιβλιοδρόμιο, το ένθετο των Νέων, θα γράψω για τα ευπώλητα του πρώτου εξαμήνου της χρονιάς που διανύουμε. Δηλαδή για τα βιβλία (ελληνικά και μεταφρασμένα) με τις μεγαλύτερες πωλήσεις, σύμφωνα με τα στοιχεία που έδωσαν οι εκδοτικοί οίκοι και λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι δεν είναι συγκεντρωτικά στοιχεία κάποιου επίσημου φορέα, αλλά περισσότερο εκτιμήσεις. Πάντως όπως θα διαπιστώσετε, η κυρίαρχη θεματολογία είναι η αγάπη, γεγονός απόλυτα αναμενόμενο (και ίσως συζητήσουμε αυτή τη ροπή της σύγχρονης ελληνικής μυθιστοριογραφίας σε ένα από τα επόμενα φύλλα).

Οι πρώτες δύο θέσεις δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο να τις μαντέψει κάποιος. Με 50.000 αναγνώστες στην πρώτη θέση είναι ο «Ερωτας σαν βροχή» της Λένας Μαντά, της συγγραφέως με τις μεγαλύτερες πωλήσεις τα τελευταία τρία χρόνια στην Ελλάδα (τα δύο προηγούμενά της «Σπίτι δίπλα στο ποτάμι» και «Η άλλη πλευρά του νομίσματος» έχουν ξεπεράσει τις 200.000!). Αυτή τη στιγμή ό,τι γράφει η κυρία Μαντά γίνεται χρυσός και σίγουρα στον Ψυχογιό τρίβουν τα χέρια τους για την εμπιστοσύνη που έδειξαν στο πρόσωπό της (θυμίζω ότι το ντεμπούτο της η Μαντά το έκανε στον Λιβάνη, αλλά αργότερα αποχώρησε). Μπορείτε να μαθαίνετε πολλά για τη συγγραφέα και από το ενδιαφέρων ιστολόγιο της που ενημερώνει σε τακτική βάση: mantapsichogios.blogspot.com

Στη δεύτερη θέση βρίσκεται το έτερον μεγάλο όνομα του Ψυχογιού, η Χρυσηίδα Δημουλίδου, πρόσφατη πολύ ηχηρή μεταγραφή από τον Λιβάνη. Το «Σταυροδρόμι των ψυχών» άγγιξε 46.000 αναγνώστες μέσα σε λίγους μήνες κυκλοφορίας. Η εξαιρετικά δραστήρια συγγραφέας με τη φιλοσοφική διάθεση, βρίσκεται σε καθημερινή επαφή με τους αναγνώστες της και αν θέλετε να αποκτήσετε μία μικρή επαφή μαζί της, μπορείτε να την αναζητήσετε στο facebook.

Στην τρίτη και τέταρτη θέση με περίπου 40.000 πωλήσεις συγκατοικούν το «Αν ήταν αλλιώς» της Αλκυώνης Παπαδάκη (εκδόσεις Καλέντης, μία μικρή έκπληξη, αλλά έχω ακούσει πολύ καλά λόγια για το βιβλίο) και το βραβευμένο «Ολα σου τα ‘μαθα μα ξέχασα μια λέξη» του Δημήτρη Μπουραντά (Πατάκης), που συνεχίζει δυναμικά τις πωλήσεις από την προηγούμενη χρονιά (και συστήνεται ανεπιφύλακτα).

Στην πέμπτη θέση βρίσκεται το μοναδικό ξενόγλωσσο βιβλίο της δεκάδας, η «Εκλειψη» της Stephenie Meyer (εκδόσεις Πλατύπους). Είναι το τρίτο μέρος της υπερ-επιτυχημένης τετραλογίας με βαμπίρ που ξεκίνησε με το «Λυκόφως», συνεχίστηκε με τη «Νέα Σελήνη» (τελευταίο απόκτημα της βιβλιοθήκης μου) και ολοκληρώνεται το Σεπτέμβριο με τη «Χαραυγή». Για περισσότερα πάνω στο δημοφιλές αυτό θέμα (ή φαινόμενο), μπορείτε να ανατρέξετε στην προ λίγων εβδομάδων αναλυτική παρουσίαση της σειράς από το Φορτωμένο με Ράφια βιβλίο.

Στην έκτη θέση είναι το «Ενοχο μυστικό» της Ντόρας Γιαννακοπούλου (Καστανιώτης), ακολουθούν ο Κώστας Καρακάσης με τον «Βιολονίστα» (Ψυχογιός), η Πασχαλία Τραυλού με το «Εστω μία φορά» (Ψυχογιός ξανά), η Μάρω Βαμβουνάκη με τον «Χορό των μεταμφιεσμένων» (Ψυχογιός). Τη δεκάδα ολοκληρώνει ο πολύπειρος Νίκος Θέμελης με τις «Αλήθειες των άλλων» (Κέδρος), που συνεχίζει από την προηγούμενη χρονιά και συνολικά απολαμβάνει την εμπιστοσύνη 68.000 αναγνωστών.

Ο κόσμος γενικά αγοράζει βιβλία, τα οποία παραμένουν μια διαχρονική επιλογή για δώρο ή προσωπική ψυχαγωγία. Με τις διακοπές του Αυγούστου να βρίσκονται μία ανάσα μακριά (άντε δύο ή τρεις), οπωσδήποτε κρατήστε λίγο χώρο στις αποσκευές σας (π.χ. τα αγαπημένα πλαϊνά του σακ βουαγιάζ) για κάνα δυο βιβλία που θα σας κρατήσουν συντροφιά, όποτε βρίσκεστε στην ανάλογη διάθεση.

2 Ιουλίου- Ο μεγάλος Αμπάι

Στις θρυλικές πηγές του Νείλου

Του Γιάννη Πλιώτα

Καλοκαιρινή καλημέρα!
Τελικά κατά την εβδομάδα που μεσολάβησε, άλλαξα πάλι γνώμη για το βιβλίο που θα σας παρουσιάσω σήμερα, έτσι έρχομαι να προτείνω κάτι που περιλαμβάνει ένα μεγάλο ταξίδι. Δεν είναι ακριβώς ένα ταξίδι αναψυχής, αλλά μία πορεία προς το άγνωστο, σε αναζήτηση της αλήθειας. Και ίσως σε αναζήτησης όσων ενδόμυχα κρύβουμε. Χμ, μάλλον το κάνω να ακούγεται πολύ σοβαροφανές, άρα ας αλλάξω λίγο την ατμόσφαιρα.

Πριν από τρεις μέρες ήμουν στη δημοτική βιβλιοθήκη και προσπαθούσα επί ώρα να διαλέξω έναν τίτλο να δανειστώ. Γενικά αν διαβάζετε πολύ, οι δημοτικές βιβλιοθήκες είναι άριστη λύση για να ανακαλύπτετε κλασικά, αλλά και νεώτερα έργα, μιας και συνήθως είναι αρκετά καλά ενημερωμένο το υλικό τους. Πίσω σε εμένα, λοιπόν που έψαχνα ώρα ανάμεσα σε ράφια, χωρίς να μπορώ να καταλήξω κάπου. Ενα από τα χαρακτηριστικά μου είναι η αναποφασιστικότητα σε παρόμοιες καταστάσεις, γεγονός που οφείλεται πιστεύω στο «paradox of choices». Μπορεί να μην το έχετε υπ’ όψιν σας, αλλά δυστυχώς θα χρειαζόμουν αρκετές σελίδες για να το αναλύσω από αυτές τις γραμμές. Αν ενδιαφέρεστε πάντως, θα πρότεινα να δείτε το κατατοπιστικότατα βίντεο με την ομιλία του καθηγητή ψυχολογίας Barry Schwartz, γιατί αλήθεια αξίζει (key words «paradox of choice» στο www.ted.com)

Ομως πάλι έχω πλατιάσει, άρα επιστρέφω στη σκηνή, όπου στέκομαι με αδήριτη ανάγκη απέναντι σε αναρίθμητα ράφια με αμέτρητες ράχες βιβλίων να αντιγυρίζουν σιωπηλά το βλέμμα μου (την επεξεργαζόμουν ώρα αυτή την πρόταση). Το μάτι μου έπεσε στον «Αλδεβαράν» του Παύλου Μάτεση, το πήρα στα χέρια μου και ετοιμάστηκα ανακουφισμένος να κάνω μεταβολή, όταν είδα σε ένα μόλις ράφι χαμηλότερα τον «Μεγάλο Αμπάι» του Μιχάλη Μοδινού. Και επειδή λίγες μέρες πριν συζητούσα για αυτό το βιβλίο με το φίλο μου τον Παναγιώτη, ο οποίος είχε ενθουσιαστεί, αποφάσισα να το δανειστώ.

Τις πρώτες σελίδες τις διάβασα στο αστικό για το σπίτι και με κέρδισε εύκολα, γιατί ίσως είναι πολύ κοντά στα βιβλία που μου αρέσει να διαβάζω. Το θέμα είναι εξερευνητικό - ταξιδιωτικό και ελπίζω να ξυπνήσει και σε εσάς αναμνήσεις από τα σπουδαία βιβλία του Ιουλίου Βερν.

Πρώτα απ’ όλα να μάθουμε λίγα πράγματα για την ενδιαφέρουσα ζωή του κυρίου Μοδινού: Περιβαλλοντολόγος, γεωγράφος και μηχανικός, ο Μιχάλης Μοδινός γεννήθηκε στην Αθήνα το 1950. Εζησε, δούλεψε και ταξίδεψε στις πέντε ηπείρους ως ερευνητής και συνεργάτης διεθνών οργανισμών. Οπως θα διαπιστώσετε, όλα αυτά ήταν μια διαρκής πηγή έμπνευσης. Ιδρυτής και εκδότης της Νέας Οικολογίας, είναι συγγραφέας πολυάριθμων θεωρητικών έργων γύρω από την αναπτυξιακή διαδικασία και την οικολογική προβληματική με γεωγραφική, περιηγητική και λογοτεχνική ματιά. Υπήρξε από τα πρώτα ενεργά στελέχη του οικολογικού κινήματος και υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων το 1990. Διετέλεσε πρόεδρος του Διεπιστημονικού Ινστιτούτου Περιβαλλοντικών Ερευνών και του Εθνικού Κέντρου Περιβάλλοντος και δίδαξε σε ακαδημαϊκά ιδρύματα ανά τον κόσμο. Από τις εκδόσεις Καστανιώτη κυκλοφόρησε το 2005 το μυθιστόρημά του «Χρυσή Ακτή» και το 2007 «Ο Μεγάλος Αμπάι».

Τι ακριβώς είναι ο «Μεγάλος Αμπάι»; Είναι ένα συναρπαστικό ταξίδι μέσα στην καρδιά της Αφρικής προκειμένου να ανακαλυφθούν οι θρυλικές πηγές του ποταμού Νείλου. Στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα ο Σκοτσέζος εξερευνητής Τζέιμς Μπρους οργανώνει μία εξερευνητική αποστολή, όπως τόσες και τόσες της εποχής του, που πέρασαν στη σφαίρα του θρύλου. Σαν ακόλουθο έχει τον Ευστράτιο Ταταράκη, έναν Γραικό από τη Μήλο. Μέσα από τις «χειρόγραφες» επιστολές του Ταταράκη ερχόμαστε σε επαφή με άλλους κόσμους, άλλης εποχής και παρακολουθούμε τη σιωπηλή σύγκρουση μεταξύ των δύο ανδρών, που ουσιαστικά είναι η σύγκρουση μεταξύ δύο ιδεολογιών. Ο Μπρους θεωρεί ότι είναι κάτοχος της μίας και μοναδικής αλήθειας, αν και υπάρχει ένα κομμάτι της που δεν του έχει αποκαλυφθεί και είναι στο χέρι του να το κάνει. Ο Ελληνας φοβάται δύο πράγματα: κατ’ αρχάς ότι υπάρχουν πολλές αλήθειες και κατά δεύτερον πως οτιδήποτε και αν ανακαλύψουν, υπάρχει κίνδυνος να το έχουν ανακαλύψει άλλοι και επομένως να έχουν εξορύξει την ουσία του. Η ανθρωπότητα θα ανακαλύψει τις πηγές του Νείλου όταν ο πρώτος δυτικός τις δει με τα μάτια του ή τις έχουν ανακαλύψει οι αυτόχθονες εδώ και χιλιάδες χρόνια; Το φιλοσοφικό δίλημμα είναι ευφυές σε σύλληψη και αποτελεί τον άξονα γύρω απ’ τον οποίο θα περιστραφούν οι περιπέτειες της αποστολής και μαζί τους εσείς.

Το αν ο Μπρους ανακάλυψε τις αληθινές πηγές του Νείλου κατά την αποστολή του, δεν έχει και τόση σημασία. Αν και ακούγεται κοινότυπο, περισσότερη σημασία και αξία έχει η διαδρομή. Γενικά το μυθιστόρημα του Μοδινού είναι χορταστικό, εξόχως καλογραμμένο και τόσο ρεαλιστικό στις περιγραφές του, που θα βρεθείτε να διασχίζετε αχανείς σαβάνες και βραχώδη οροπέδια δυσθεώρητων διαστάσεων. Τελικά θα μπείτε στην ψυχολογία του ήρωα και θα αισθανθείτε την απεραντοσύνη του σύμπαντος να σας αγκαλιάζει. Αν διαβάσετε τον «Μεγάλο Αμπάι» και σας αρέσει τότε αναζητήστε την «Επιστροφή», το τελευταίο μυθιστόρημα του Μιχάλη Μοδινού, που κυκλοφόρησε από τον, πάντα ποιοτικό στις επιλογές του, Καστανιώτη στις αρχές Μαρτίου.