3 Σεπτεμβρίου- Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ

Μετά τις όχι και τόσο σύντομες καλοκαιρινές διακοπές, επιστροφή στα Φορτωμένα με Ράφια Βιβλία. Ελπίζω για όλους το καλοκαίρι να ήταν τέλειο (και να είναι ακόμα δηλαδή, ο Σεπτέμβριος μια χαρά μικρό καλοκαίρι είναι) ή τουλάχιστον να πρόσφερε χρόνο για αναζωογόνηση, ανασυγκρότηση και κατά την κλισέ έκφραση, φόρτιση μπαταριών, μιας και ως φαίνεται όλοι έχουμε μετατραπεί σε κάποιου είδους ηλεκτρονικά αυτόματα.

Ξεκινώντας μία νέα σεζόν όλοι βάζουμε στόχους, ας είναι λοιπόν οι εννιά μήνες που αρχίσαμε να διανύουμε, περίοδος κάθε άλλο, παρά αβελτηρίας (τη λέξη την έμαθα απ’ τα σκανδιναβικά που έλυνα στις διακοπές). Σημειώνω δε, ότι στις αρχές Αυγούστου για πρώτη φορά στη ζωή μου επισκέφτηκα την Καλαμάτα, η οποία ήταν πανέμορφη όπως είχα ακούσει και φανταζόμουν. Και μου πρόσφερε πολλές όμορφες στιγμές έμπνευσης για ένα καινούργιο μυθιστόρημα που ετοιμάζω.

Σήμερα δεν έχω συγκεκριμένο θέμα, έλεγα να γράψω γενικά για όσα βιβλία πέρασαν απ’ τα χέρια μου τις εβδομάδες της δημοσιογραφικής αγρανάπαυσης. Λίγο περισσότερο θα σταθώ σε ένα που είναι σχετικά πρόσφατο, θα ενδιαφέρει πολλούς και που διάβασα με πολύ θετική διάθεση. Πρόκειται για το τελευταίο βιβλίο του δημοφιλούς συγγραφέα Paulo Coelho, που έχει πολλούς φίλους στη χώρα μας, το κοινωνικό-ταξικό μυθιστόρημα «Ο νικητής είναι μόνος», που κυκλοφορεί απ’ τον Λιβάνη και το οποίο συστήνω σε κάθε αναγνώστη (ακόμα και σε αυτούς που σνομπάρουν τον «Αλχημιστή»).

Ο "Νικητής είναι μόνος" ξεκινάει με την παράλληλη αφήγηση ιστοριών, που έχουν ως κοινό άξονα το κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών, ένα πολύ ενδιαφέρων θέμα. Στην υπόθεση μπλέκονται άτομα του διεθνούς τζετ σετ, καθώς και κοινοί θνητοί που ψάχνουν μία ευκαιρία να αποδείξουν σε όλο τον κόσμο την αξία τους. Παραγωγοί ταινιών, σκηνοθέτες, σχεδιαστές μόδας, μοντέλα, ανερχόμενοι ηθοποιοί και ένας ημι-παρανοϊκός Ρώσος μεγιστάνας, που ή θέλουν να αποκτήσουν τα πάντα ή έχουν ήδη αποκτήσει τα πάντα και θα ήθελαν να είχαν λιγότερα. Το τελείωσα πολύ γρήγορα και με άφησε πάρα πολύ ικανοποιημένο, ήταν ένα καλό βιβλίο, γεγονός που ο αναγνώστης το καταλαβαίνει από τις πρώτες κιόλας σελίδες. Η ιστορία είχε να κάνει με τη λεγόμενη Υπερτάξη (sic), τις φιλοδοξίες των ανθρώπων και τον αμοραλισμό στη χειρότερη μορφή του. "Ο Νικητής είναι μόνος" είχε και μια χροιά αστυνομικής περιπέτειας, μιας και κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ των Κανών, λαμβάνει χώρα μία σειρά από ασύνδετες δολοφονίες, αλλά σίγουρα η δράση δεν είναι το ζητούμενο για το συγγραφέα.

Πέρα από τον Coelho, στα θετικά μέτρησα το sequel της υπερ-επιτυχημένης «Έκλειψης» («Twilight»), που κυκλοφορεί απ’ τις εκδόσεις Πλατύπους. Ο τίτλος του δεύτερου βιβλίου της σειράς είναι «Νέα Σελήνη» και η Stephenie Meyer καταφέρνει με άνεση να κρατήσει στον ίδιο ρυθμό το κοινό της, εισάγοντας ένα νέο στοιχείο, για το οποίο έχει αφήσει υπόνοιες. Δεν θέλω να γράψω κάποιο spoiler- αποκαλύπτω μόνο ότι στο προσκήνιο θα έρθουν οι ορκισμένοι εχθροί των πρωταγωνιστών βρικολάκων, αλλά και οι τρομακτικοί προαιώνιοι ηγέτες τους. Τη «Νέα Σελήνη» θα τη βρείτε στη βιτρίνα του κοντινότερου βιβλιοπωλείου σας ή εναλλακτικά μπορείτε να αναζητήσετε την Ιζαμπέλα Σουάν στους κινηματογράφους από τις 19 Νοεμβρίου.

Τέλος έχει κυκλοφορήσει παλιότερα, αλλά πιστεύω αξίζει προσοχής, το κλασικό πλέον μαθηματικό μυθιστόρημα, «Ο θείος Πέτρος και η εικασία του Γκόλντμπαχ» (Καστανιώτης) του πολυμήχανου Απόστολου Δοξιάδη. Είναι ένα βιβλίο που εισήγαγε παγκοσμίως τον όρο «μαθηματικό μυθιστόρημα» και υπόσχεται το άνοιγμα μιας χαραμάδας στο αχανές, νεφελώδες σύμπαν των ανώτερων μαθηματικών. Απλή, συγκροτημένη και συναρπαστική γραφή, ακόμα και αν η εις άτοπον απαγωγή δεν είναι η αγαπημένη σας μέθοδος επίλυσης προβλημάτων. Αν σας αρέσει ο «Θείος Πέτρος» (θα σας αρέσει δηλαδή) τότε αξίζει να περάσετε στο εξαιρετικό κόμικ που έγραψε φέτος ο συγγραφέας, το «Logicomix» (εκδ. Ίκαρος). Είναι ένα θαυμαστό εικονογραφημένο αφήγημα για τον κόσμο της λογικής, το είχα παρουσιάσει παλιότερα αν θυμάστε, και αυτή την εβδομάδα κυκλοφορεί στο Ηνωμένο Βασίλειο η αγγλόφωνη έκδοσή του, η οποία υποψιάζομαι πως θα έχει μεγάλη απήχηση.

Αυτά για την ώρα, σίγουρα είχαμε πολλά να πούμε μετά από την απουσία μας. Για την επόμενη εβδομάδα ετοιμάζω κάτι δυνατό και «τρομακτικό». Κατάφερα να εξασφαλίσω μία άκρως ενδιαφέρουσα και αποκλειστική συνέντευξη από έναν πολύ επιτυχημένο αμερικάνο μετρ του τρόμου, τον Scott Sigler. Περισσότερα για τη ρηξικέλευθη συγγραφική του πορεία και για το ποτισμένο με αίμα βιβλίο του «Ιός», σε εφτά ημέρες.