Συνεχίζω τις ερωταποκρίσεις με συγγραφείς από όλα τα είδη λογοτεχνίας και σήμερα επιστρέφω σε ένα απ' τα αγαπημένα μου βιβλία, το οποίο είχα παρουσιάσει πάλι από αυτή τη στήλη ακριβώς πριν από ένα χρόνο. Προτείνω ανεπιφύλακτα λοιπόν το “Έξι Δισεκατομμύρια Τρόποι Ζωής” του Παναγιώτη Κούστα, που έχει κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Τρίτων.
Το βιβλίο ξεκινάει με την εκπληκτική φράση: «Μην ενοχλείτε τους Κέδρους, ήταν εδώ πολύ πριν από εμάς» και είμαι βέβαιος ότι αφού το τελειώσετε, θα αφήσει στο μυαλό σας έναν αντίλαλο. Πρόκειται για ένα κράμα πολιτικής επιστημονικής φαντασίας που προσπαθεί να σκιαγραφήσει την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους μέχρι το τέλος του αιώνα που διανύουμε. Οι «Έξι δισεκατομμύρια τρόποι ζωής» δεν επιχειρούν απλά να αποτυπώσουν την ραγδαία τεχνολογικά εξέλιξη της ανθρωπότητας. Επικεντρώνονται σε ζητήματα που σχετίζονται άμεσα με την εξέλιξή μας σαν είδος, σωματικά και πνευματικά. Ο Παναγιώτης Κούστας χρησιμοποιεί σαν κέντρο βάρους την Δημοκρατία και γύρω της αρχίζει να σχεδιάζει ομόκεντρους κύκλους, καταθέτοντας στέρεα δομημένες απόψεις πάνω στη βιοηθική, στα οικονομικά συστήματα, στην παγκοσμιοποίηση, στην καταστροφή του περιβάλλοντος, στις επιθέσεις των φονταμενταλιστών, στα πνευματικά δικαιώματα και στην διαδικτυακή πραγματικότητα. Επιπλέον δεν φοβάται να προσεγγίσει θέματα, που ορισμένοι τα θεωρούν ταμπού όπως η πολιτική και η θρησκεία, θέτοντας την ερώτηση: Πόσο μπορεί το καθένα από αυτά να αλλάξει μορφή μέχρι το τέλος του αιώνα μας;
Περισσότερες απαντήσεις στις σελίδες του βιβλίου. Πάμε στις ερωτήσεις προς το συγγραφέα:
Υπάρχουν ανήσυχοι αναγνώστες σήμερα;
Ελπίζω πως υπάρχουν ανήσυχοι αναγνώστες σήμερα. Γνωρίζω μερικούς προσωπικά, είμαι ένας απ' αυτούς, και δεν θα ήθελα να ανήκουμε σε μια αισχρή μειοψηφία.
Θα μπορούσαν οι Έξι δισεκατομμύρια τρόποι ζωής να είναι ένα πολιτικό μανιφέστο;
Δεν έχω την θεωρητική επάρκεια, αλλά ούτε και την διάθεση να γράψω ένα πολιτικό μανιφέστο. Τα "Έξι δισεκατομμύρια" γεννήθηκαν από την οργή για όσα συμβαίνουν γύρω μας και μεγάλωσαν ποτίζοντάς την στο χιούμορ. Το μόνο που επιδιώκω είναι να ξανακουβεντιάσουμε τα "δεδομένα" της Δημοκρατίας και να περάσουμε καλά κατά την διαδικασία. Αν προκύψουν εφαρμόσιμες ιδέες από έναν τέτοιο διάλογο δεν θα ζητήσω να μου πληρώσει κανείς "πνευματικά δικαιώματα" για να τις πραγματοποιήσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου