Έχω κάνει πολλές παρουσιάσεις βιβλίων απ’ τις σελίδες της Epirus Press, αλλά η σημερινή ξέρω ότι θα είναι απ’ τις αγαπημένες μου, από τώρα που γράφω την πρώτη παράγραφο. Ένα, λοιπόν απ’ τα καλύτερα βιβλία που έχω διαβάσει τον τελευταίο χρόνο είναι το «Imperium: Η Αυτοκρατορία που δεν υπήρξε» του Μιχάλη Σπέγγου, μία πρόσφατη κυκλοφορία των εκδόσεων Λιβάνη. Όπως ίσως θα έχετε ακούσει, η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου έγινε στην πόλη μας την Δευτέρα που μας πέρασε, στην κατάμεστη αίθουσα του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνος, της Ζωσιμαίας Παιδαγωγικής Ακαδημίας. Η εκδήλωση έγινε σε πολύ θερμό κλίμα, για το βιβλίο μίλησαν η Άσπα Χασιώτη και ο Τάσος Χατζής, ενώ αποσπάσματα διάβασε η ηθοποιός Δανάη Τζίμα.Τον Μιχάλη Σπέγγο είχα την τύχη να τον γνωρίσω πρόσφατα και όταν έλαβα την πρόσκληση για την παρουσίαση αισθάνθηκα περήφανος. Το «Imperium» το διάβασα πριν από δύο εβδομάδες ταξιδεύοντας με τρένο και τολμώ να πω ότι με ενθουσίασε, όχι μόνο λόγω της εξαιρετικά ώριμης γραφής του, αλλά και λόγω της αριστοτεχνικής πλοκής που τυλίγεται γύρω απ’ το κεντρικό θέμα.
Ο συγγραφέας επέλεξε για καμβά μία φανταστική αυτοκρατορία, δυσπροσδιόριστη χρονικά, αλλά σκιαγραφημένη με έντονα βυζαντινά χρώματα και με μέσο την προαιώνια σύγκρουση της με το Βασίλειο των απίστων, ερεύνησε τα κίνητρα του ήρωα και την πάλη του ενάντια στο πεπρωμένο. Η ζωή του ήρωα ξεκινά ειδυλλιακά στην ανατολικότερη πόλη της Αυτοκρατορίας, όμως σύντομα τα σύννεφα του πολέμου μαζεύονται στον ορίζοντα απειλώντας την πόλη του και κλονίζοντας την πίστη του. Καθώς μπλέκεται σε έναν κυκεώνα γεγονότων που τον παρασύρουν σε μία διαδρομή από την μία άκρη του κόσμου στην άλλη, βασανίζεται να ξεχωρίσει μέσα του την διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο καλό και στο κακό. Το αν αυτή η γραμμή υπάρχει τελικά ο Σπέγγος το αφήνει στον αναγνώστη να το αποφασίσει.
Το «Imperium» δεν είναι ιστορικό μυθιστόρημα, θα έλεγα ότι είναι περισσότερο ένα αμάλγαμα του «Αλχημιστή» και των «Πυλών της Φωτιάς», με αναφορές, συμβολισμούς και αναλογίες που προεκτείνονται μέχρι τη σύγχρονη εποχή. Όπως θα διαπιστώσετε οι ίδιες διαφορές που χώριζαν τους ανθρώπους τότε, χωρίζουν τους ανθρώπους και σήμερα. Φτάνοντας στην εκατοστή σελίδα του βιβλίου και συνειδητοποιώντας μόλις τότε ότι κανένας χαρακτήρας δεν είχε όνομα, αλλά όλοι αναφέρονταν με τις ιδιότητές τους, κατάλαβα ότι μόλις είχα ξεκινήσει την δική μου αναζήτηση. Είμαι σίγουρος ότι θα το απολαύσετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου