Ο Steven Pressfield νομίζω ότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Έχει γράψει μία σειρά από πετυχημένα ιστορικά μυθιστορήματα με θέματα που αντλεί από την αρχαία Ελλάδα και έχει γίνει ιδιαίτερα αγαπητός στο διεθνές αναγνωστικό κοινό. Ίσως γιατί πριν να είναι συγγραφέας, πρώτα είναι ιστορικός που τρέφει ιδιαίτερη αγάπη για την ιστορία της χώρας μας και που για να γράψει ακόμα και την πιο ταπεινή γραμμή στα βιβλία του στηρίζεται στις γνώμες του Ομήρου, του Ηροδότου, του Πλούταρχου, του Παυσανία, του Θουκυδίδη και του Ξενοφώντα. Διαβάζει την κληρονομιά τους, κλέβει ψήγματα απ’ την σοφία τους, συνομιλεί μαζί τους και χρησιμοποιεί όσα μυστικά του σιγοψιθυρίζουν στο αυτί.Το πλέον γνωστό και αναγνωρισμένο έργο του, οι «Πύλες της φωτιάς» δεν είναι απλά μία ακριβής καταγραφή ιστορικών γεγονότων. Είναι μία δυνατή ιστορία που περιγράφεται μέσα από τα μάτια του φανταστικού ήρωα Χίονη, που όταν είναι παιδί η πόλη του καταστρέφεται συθέμελα από την αδιαφιλονίκητη στρατιωτική δύναμη της εποχής, τους Σπαρτιάτες. Ο Χίονης αναγκάζεται να ακολουθήσει τους εχθρούς του και να αφομοιωθεί στην κοινωνία τους προκειμένου να επιβιώσει.
Μεγαλώνει μέσα στο απολυταρχικό, αυστηρό περιβάλλον της Σπάρτης, βιώνει ταπεινώσεις, περνάει την σκληρή εκπαίδευση στην οποία υποχρεώνονταν όλοι οι άνδρες και καταλήγει να πολεμήσει στο πλευρό του γερασμένου Βασιλιά Λεωνίδα στην επική μάχη των Θερμοπυλών. Από την αφάνεια ετοιμάζεται να κατακτήσει την αιώνια δόξα.
Παρότι η ιστορία είναι γνωστή και ειπωμένη στο πέρασμα των αιώνων με χίλιους τρόπους, ο Αμερικάνος συγγραφέας πετυχαίνει να γεμίσει με τόσο απόλυτο τρόπο τις σελίδες του, που ο αναγνώστης καταλαμβάνεται από αγωνία, παθιάζεται μαζί με τους ολοζώντανους χαρακτήρες, παρασύρεται απ’ την ροή των γεγονότων και ετοιμάζεται να πάρει την θέση του στη φάλαγγα ανάμεσα στους υπόλοιπους Λακεδαιμονίους. Οι συγκλονιστικά αληθοφανείς περιγραφές των προπαρασκευών πριν τον πόλεμο και των σκληρών μαχών, χρωματίζουν το βιβλίο με ρεαλισμό, ενίοτε βίαια και συνήθειες που για τη σημερινή εποχή μοιάζουν βάρβαρες. Ο Pressfield, όμως δεν κάνει καμία έκπτωση στην απόδοση των ιστορικών στοιχείων, δεν καλύπτει τίποτα, δεν καταφεύγει σε πολιτικά ορθούς καλλωπισμούς.
Οι «Πύλες της Φωτιάς» είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο, που δεν θα πρέπει να λείπει απ’ την βιβλιοθήκη σας, είτε σας συναρπάζουν τα ιστορικά αναγνώσματα, είτε όχι. Αν στην φετινή κινηματογραφική απόδοση του κόμικ του Frank Miller «300», σας ενόχλησαν οι ανακρίβειες και οι δυσδιάστατοι χαρακτήρες, τότε το βιβλίο του Pressfield θα σας αποζημιώσει στο έπακρο.
Στην χώρα μας κυκλοφόρησε το 2001 από τον Πατάκη και όπως ήταν αναμενόμενο σημείωσε εντυπωσιακές πωλήσεις και δίκαια πέτυχε αλλεπάλληλες εκδόσεις (δεκαοχτώ μόνο μέσα στον πρώτο ενάμιση χρόνο από την κυκλοφορία του). Αν σας γοητεύσει έχετε μπροστά σας τα υπόλοιπα, παρόμοιας θεματολογίας βιβλία του συγγραφέα για τον Αριστείδη, τις Αμαζόνες και δύο για την πορεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ειδικά στο τελευταίο την «Ματωμένη εκστρατεία», ο παρατηρητικός αναγνώστης θα εντοπίσει πολλές ομοιότητες με την τωρινή εκστρατεία των Αμερικάνων σε Ιράκ και Αφγανιστάν και δεν θα μπορεί παρά να αποδεχτεί ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται και ότι στη μελέτη της αναζητούμε τον τρόπο για να αποφύγουμε τα λάθη του παρελθόντος.
Ολοκληρώνω παραθέτοντας μία φράση από το εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης: «Ο Στίβεν Πρέσσφιλντ δεν ήταν στις θερμοπύλες το 480 π.Χ., αλλά όταν τελειώσετε το βιβλίο θα νομίζετε ότι ήταν. Και εσείς μαζί.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου