Πριν τη σημερινή παρουσίαση να αναφέρω πως το βιβλίο που φιλοξενούσαν εδώ δίπλα μου, οι φίλοι του Βιβλίου την προηγούμενη εβδομάδα, είναι όντως πολύ καλό και το έχω κατατάξει ως ένα από τα αγαπημένα μου. Να θυμίσω, λοιπόν ότι ήταν «Το πιο λευκό λουλούδι» του Μπρένταν Γκράχαμ, σε μετάφραση της Πόλυ Μοσχοπούλου και έχει κυκλοφορήσει απ’ τις εκδόσεις Ωκεανίδα, που ειδικεύονται στην κοινωνική λογοτεχνία και διαθέτουν μία αξιολογότατη γκάμα αντίστοιχων τίτλων.
Αυτή την εβδομάδα θα προτείνω το «Νορβηγικό Δάσος» του ταλαντούχου Χαρούκι Μουρακάμι. Πιθανότατα θα το έχετε ακούσει μιας και κυκλοφόρησε αρκετά από στόμα σε στόμα, έχει ήδη πετύχει καλές πωλήσεις και στη χώρα μας (ξεπέρασε την ενδέκατη χιλιάδα), ενώ όσοι το διάβασαν είχαν να πουν μόνο καλά λόγια. Το «Νορβηγικό Δάσος» δεν έχει φυσικά καμία σχέση με την Σκανδιναβία, δεν απευθύνεται σε μικρές ηλικίες ή ανώριμους αναγνώστες και διαπραγματεύεται ευαίσθητα ζητήματα που ξεκινούν απ’ τις διαπροσωπικές σχέσεις και καταλήγουν στη σεξουαλική απελευθέρωση και τη διατήρηση της ψυχικής ισορροπίας. Στις περίπου πεντακόσιες σελίδες του, θα ανακαλύψετε αναπάντεχα πολλές ομοιότητες ανάμεσα στη σύγχρονη Ελλάδα και την Ιαπωνία του ’70. Διατήρησα μερικές ενστάσεις για το πόσο σοφός παρουσιάζεται ο κεντρικός χαρακτήρας και από κάποιο σημείο και μετά βρήκα λίγο κουραστική την επικέντρωση στο θέμα του σεξ, αλλά αναμφίβολα πρόκειται για ένα πάρα πολύ καλό βιβλίο.
Και λίγα λόγια απ’ το οπισθόφυλλο για να δείτε πως αυτοπαρουσιάζεται: «Όταν ακούει το Norwegian Wood των Beatles, ο Tόρου Bατανάμπε θυμάται την πρώτη του αγάπη, τη Nαόκο, το κορίτσι του καλύτερού του φίλου. Ήταν το αγαπημένο της. Αμέσως μεταφέρεται σχεδόν είκοσι χρόνια πίσω, στην εποχή που ήταν φοιτητής στο Tόκιο, χαμένος σε έναν κόσμο πάθους, περιστασιακού σεξ, απώλειας, επιθυμιών και ταραγμένων σχέσεων, στην εποχή που εισέβαλε στη ζωή του μια αυθόρμητη κοπέλα, η Mιντόρι, κι αυτός έπρεπε να διαλέξει ανάμεσα στο μέλλον και στο παρελθόν.
O Xαρούκι Mουρακάμι, ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους μυθιστοριογράφους, συγγραφέας του αριστουργηματικού Κουρδιστού πουλιού, καταπιάνεται κι εδώ, με το δικό του, μοναδικό τρόπο, με υπαρξιακά ζητήματα με τις ανθρώπινες προσδοκίες και με τον έρωτα, που είναι υπέροχος ακόμα κι όταν είναι άπιαστος.»
Τέλος μην ξεχνάτε ότι για επικοινωνία με τη στήλη και για να αναζητήσετε παλιότερα θέματα μπορείτε να επισκεφτείτε το http://giannis-pliotas.blogspot.com/.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου