Εδώ και δύο ημέρες το ελληνικό ίντερνετ -δικαίως- πολτοποίησε την ανεκδιήγητη συγγραφέα Χρυσηίδα Δημουλίδου (η οποία επιτέθηκε στις βιβλιοθήκες και σε όσους δανείζουν βιβλία στους φίλους τους). Μια σύνοψη του περιστατικού μπορείτε να διαβάσετε στο blog του Νίκου Σαραντάκου, αν και η Χρυσηίδα έχει κατεβάσει τη σχετική ανάρτηση από το facebook, ίσως ελπίζοντας ότι οι αναγνώστες της εκτός από ασθενή λογοτεχνικά κριτήρια έχουν και ασθενή μνήμη.
Επειδή ήμουν από τους πρώτους που σχολίασαν την ανάρτηση με τον τρόπο που της άξιζε, καλό είναι να τονίσω εδώ την απάντηση που έδωσε σχετικά με το περιστατικό ο εκδοτικός οίκος της Δημουλίδου. Η αντίδραση του Ψυχογιού είναι σημαντική γιατί αυτή τη στιγμή είναι ο μεγαλύτερος ελληνικός εκδοτικός οίκος. Το σχόλιο, που στηρίζει τις βιβλιοθήκες και το έργο τους, δημοσιεύθηκε στο facebook και αξίζει να αναμεταδοθεί:
Όλοι εμείς στις Εκδόσεις Ψυχογιός υποστηρίζουμε το θεσμό των βιβλιοθηκών, που αποτελούν φάρους γνώσης και πνευματικής καλλιέργειας.
Μέσω των θεσμικών οργάνων των Εκδοτών έχουμε πάρει πρωτοβουλίες για την αύξηση του αριθμού τους καθώς και για τον εμπλουτισμό τους με περισσότερα βιβλία.
Στο πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης μας, υποστηρίζουμε την ενίσχυση της φιλαναγνωσίας με δωρεές βιβλίων των Εκδόσεών μας σε βιβλιοθήκες, σχολεία, πνευματικά κέντρα, σωφρονιστικά καταστήματα (περισσότερα από 50.000 αντίτυπα την τελευταία διετία με απόδοση των αναλογούντων φόρων στο κράτος). Τα βιβλία μας διατίθενται από τις βιβλιοθήκες και διοργανώνουμε εκδηλώσεις με τους συγγραφείς μας σε συνεργασία μαζί τους σε τακτική βάση.
Τέλος, είμαστε ενεργά μέλη του ΟΣΔΕΛ, που διαχειρίζεται τα συλλογικά δικαιώματα έργων λόγου και τέχνης και μεριμνούμε για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας των πνευματικών δημιουργών.
Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε τις βιβλιοθήκες εστίες πολιτισμού που προάγουν την καλλιέργεια του πνεύματος και ενισχύουμε ποικιλοτρόπως το έργο τους, αλλά ταυτόχρονα υπερασπιζόμαστε και την ελευθερία λόγου των δημιουργών, οι οποίοι σε μια δημοκρατική κοινωνία σαν τη δική μας έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους.
Μέσω των θεσμικών οργάνων των Εκδοτών έχουμε πάρει πρωτοβουλίες για την αύξηση του αριθμού τους καθώς και για τον εμπλουτισμό τους με περισσότερα βιβλία.
Στο πλαίσιο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης μας, υποστηρίζουμε την ενίσχυση της φιλαναγνωσίας με δωρεές βιβλίων των Εκδόσεών μας σε βιβλιοθήκες, σχολεία, πνευματικά κέντρα, σωφρονιστικά καταστήματα (περισσότερα από 50.000 αντίτυπα την τελευταία διετία με απόδοση των αναλογούντων φόρων στο κράτος). Τα βιβλία μας διατίθενται από τις βιβλιοθήκες και διοργανώνουμε εκδηλώσεις με τους συγγραφείς μας σε συνεργασία μαζί τους σε τακτική βάση.
Τέλος, είμαστε ενεργά μέλη του ΟΣΔΕΛ, που διαχειρίζεται τα συλλογικά δικαιώματα έργων λόγου και τέχνης και μεριμνούμε για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας των πνευματικών δημιουργών.
Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε τις βιβλιοθήκες εστίες πολιτισμού που προάγουν την καλλιέργεια του πνεύματος και ενισχύουμε ποικιλοτρόπως το έργο τους, αλλά ταυτόχρονα υπερασπιζόμαστε και την ελευθερία λόγου των δημιουργών, οι οποίοι σε μια δημοκρατική κοινωνία σαν τη δική μας έχουν το δικαίωμα να εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους.
2 σχόλια:
Α ώστε κατέβασε την ανεγκέφαλη μπούρδα της η τρισμέγιστη σύγχρονη συγγραφέας! Ευτυχώς έχει προλάβει και έχει παραμείνει σε άλλα σημεία του ιστού όπως στο μπλογκ της εξαιρετικής συναδέλφου που της έδωσε την απάντηση που της αξίζει: http://tuxlibrary.blogspot.gr/2012/10/blog-post_23.html
Αυτό που πρέπει να αναρωτηθούμε μετά από όλα αυτά είναι πως είναι δυνατόν τέτοιοι ατάλαντοι να έχουν τόση απήχηση στο αναγνωστικό κοινό.
Γι' αυτό πάμε κατά διαόλου.
Τι να πω...
Κάτι ακόμη, πραγματικά αξίζει ένα μπράβο στους επιμελητές των εκδόσεων ψυχογιός που σουλουπώνουν τα βιβλία της γιατί αν παραδίδει τα χειρόγραφα με τόσα ορθογραφικά λάθη και με τόσες αστοχίες (όπως στις αναρτήσεις της στο fb), πρέπει να κάνουν πολλή δουλειά για να τα παραδώσουν προς έκδοση...
Τί μου λες, η Χρυσιής το κατέβασε. Για αυτό πονούσε το κεφάλι μου βραδιάτικα. Ή μάλλον το δικό της θα πονούσε, εκεί που το χτύπαγε στον τοίχο που σκέφτηκε να δημοσιοποιήσει τέτοια αηδία. Παραπήγαινε ακόμα και για κείνη.
Δημοσίευση σχολίου