Τα δέκα συν… αγαπημένα βιβλία της χρονιάς
Πίσω στις επάλξεις μετά τις πολυήμερες διακοπές, με μια μικρή ανασκόπηση για τη χρονιά που πέρασε, το 2009 αν το θυμάστε. Διάβασα αρκετά βιβλία τους δώδεκα τελευταίους μήνες, παλιά και καινούργια, ορισμένα εξαιρετικά και ευτυχώς λίγα μόνο που δεν άφησαν καλή γεύση στον αισθητικό ουρανίσκο μου. Μπορώ να καυχηθώ ότι δεν παράτησα κανένα βιβλίο στη μέση και ότι σχεδόν αποκλειστικά, τα δώρα που έκανα σε φίλους και γνωστούς ήταν βιβλία (χωρίς να είμαι βέβαιος ότι αυτό τους ενθουσίασε όλους). Γενικά το 2009 ήταν μια καλή χρονιά νομίζω.
Σήμερα σας παρουσιάζω επιγραμματικά μία άτυπη λίστα με όσα μου έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση το 2009 και εκδόθηκαν σχετικά πρόσφατα (δεν θέλω να ανακαλύψω την Αμερική και να σας προτείνω το «Εκατό χρόνια μοναξιά» για παράδειγμα). Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι επιλογές μου θα αρέσουν και σε εσάς, αλλά αν πέσει στα χέρια σας κάποιο από αυτά τα βιβλία, θα πρότεινα να το ξεκινήσετε. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, ας ξεκινήσουμε για τα δέκα αγαπημένα της χρονιάς, σε απόλυτα τυχαία σειρά και με έμφαση σε σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς.
Πρώτο στη λίστα: «Η λονδρέζικη μέρα της Λώρας Τζάκσον», του Χρήστου Χρυσόπουλου από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Είναι ένα βιβλίο που είχα παρουσιάσει αναλυτικά το Φεβρουάριο και είχαμε φιλοξενήσει στην Μπρίζα μια αποκλειστική συνέντευξη του συγγραφέα. Διαβάζοντας την πρώτη κιόλας σελίδα είχα συνειδητοποιήσει ότι πρόκειται για ένα πολύ ιδιαίτερο και πολύ ποιοτικό βιβλίο. Συνοπτικά, ένα απόσπασμα από τη ζωή της ποιήτριας Λώρας Τζάκσον δίνει την αφορμή στο Χρυσόπουλο να αναζητήσει χαμένους ποιητικούς δρόμους. Πριν λίγες μέρες το βιβλίο βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών ως το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς.
Δεύτερο: «Αν ήταν όλα… αλλιώς», της Αλκυόνης Παπαδάκη από τις εκδόσεις Καλέντη. Ανάμεσα στα μεγάλα ευπώλητα της χρονιάς και υποψήφιο για το βραβείο αναγνωστών. Τα πάθη μιας οικογένειας, δοσμένα με γλυκόπικρο τρόπο και παραδοσιακό ύφος.
Κατάφερα να χωρέσω στη λίστα δύο βιβλία με συγγραφείς που έχουν το ίδιο όνομα: ακολουθεί «Ο ήχος του ακάλυπτου», της Κάλλιας Παπαδάκη από τις εκδόσεις Πόλις. Μια συλλογή διηγημάτων που περιστρέφονται γύρω από τον ακάλυπτο χώρο μιας πολυκατοικίας. Θα βρείτε ομοιότητες με τη ζωή σας.
Τέταρτο ένα κόμικ που έχω επαινέσει επανειλημμένα. «Logicomix» φυσικά από τον Απόστολο Δοξιάδη και τον Χρίστο Παπαδημητρίου. Μεγάλη επιτυχία και στην Αμερική (πρώτο στη λίστα των best sellers των New York Times) για μια ιστορία πάνω στην υπέρτατη λογική, που οδηγεί στην τρέλα.
Στο νούμερο πέντε ένα βιβλίο από το 2008, το «Μεταξύ συρμού και αποβάθρας», της Έλενας Μαρούτσου από τον Καστανιώτη. Μια σύγχρονη ιστορία αναζήτησης της αγάπης με φόντο τους πίνακες του Μαγκρίτ και την ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη. Μην αναρωτιέστε για το πώς συνδέονται όλα αυτά. Απλώς διαβάστε το.
Ακολουθεί ένα γνήσιο τέκνο της Μεσσηνιακής γης, ο Νίκος Αραπάκης με το «Και στη μέση η θάλασσα», από τις εκδόσεις Μπατσιούλας. Σχεδόν «ιστορικό» μυθιστόρημα για τις σχέσεις δύο γειτονικών λαών, που μοιάζουν με τους Τούρκους και τους Έλληνες. Όπως συνέβαινε, οι ξένες δυνάμεις και οι δουλοπρεπείς ηγέτες τους σχεδιάζουν να τους ρίξουν στη δίνη ενός πολέμου.
Στην έβδομη θέση το εκπληκτικό «Οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες», του ποιητή Αργύρη Χιόνη. Ταξιδέψτε με τις μικρές ιστορίες για να βρεθείτε στην Ακαλακούμπα χορεύοντας ρούμπα.
Συνεχίζω με το βαρύ πυροβολικό της σύγχρονης αμερικανικής μυθιστοριογραφίας, τον Φίλιπ Ροθ. Δυστυχώς ακόμα δεν του έχουν δώσει νόμπελ του ανθρώπου, εγώ διάβασα την «Αντιζωή», από τις εκδόσεις Πόλις, εσείς διαβάστε οποιοδήποτε δικό του και ταυτιστείτε με τον κυνικό κλασικό ήρωα των βιβλίων του, τον Ζούκερμαν.
Στην ένατη θέση ένα βιβλίο για να σας τρομοκρατήσει. «Ιός» του πρωτοπόρου Scott Sigler από τις εκδόσεις Πλατύπους.
Καταπατώντας την έννοια του top-10, στη δέκατη θέση συνωστίζονται πέντε βιβλία, που το καθένα θα ήταν κρίμα να μείνει εκτός της λίστας μου. Το κόμικ «Watchmen» του Άλαν Μουρ που μεταφράστηκε πρώτη φορά στη χώρα μας από τις εκδόσεις Anubis, το βιβλιοφιλικό «Μυστικό της τελευταίας σελίδας» του Νίκου Χρύσσου (Καστανιώτης), η συλλογή διηγημάτων «Ο βυθός είναι δίπλα» του επίσης Μεσσήνιου Νίκου Αδάμ Βουδούρη (Πατάκης), ένα ελληνικό φάνταζυ «Ο Λέκγουελ και οι ξεχασμένοι θεοί», του Κωνσταντίνου Μίσσιου (Διόπτρα) και το εξαιρετικό ιστορικό μυθιστόρημα «Σκοτώστε τον Ρόμελ» του δάσκαλου Στίβεν Πρέσφιλντ (Πατάκης).
Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα το 2010; Το «Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης» του Λουίς Σεπούλβεδα από τις εκδόσεις Άγρα. Ήταν δώρο και αποδείχθηκε καλό βιβλίο, ενώ για να γράψω τη στήλη έκανα ένα μικρό διάλειμμα από τη «Βραχονησίδα» του Νίκου Μουρατίδη, ο οποίος με έχει εκπλήξει ευχάριστα. Ραντεβού σε δύο εβδομάδες σε κάποιο διαφορετικό σημείο όπου θα συναντήσετε τη Μπρίζα. Και σας υπόσχομαι ότι τότε θα διαβάσετε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Του Γιάννη Πλιώτα
Πίσω στις επάλξεις μετά τις πολυήμερες διακοπές, με μια μικρή ανασκόπηση για τη χρονιά που πέρασε, το 2009 αν το θυμάστε. Διάβασα αρκετά βιβλία τους δώδεκα τελευταίους μήνες, παλιά και καινούργια, ορισμένα εξαιρετικά και ευτυχώς λίγα μόνο που δεν άφησαν καλή γεύση στον αισθητικό ουρανίσκο μου. Μπορώ να καυχηθώ ότι δεν παράτησα κανένα βιβλίο στη μέση και ότι σχεδόν αποκλειστικά, τα δώρα που έκανα σε φίλους και γνωστούς ήταν βιβλία (χωρίς να είμαι βέβαιος ότι αυτό τους ενθουσίασε όλους). Γενικά το 2009 ήταν μια καλή χρονιά νομίζω.Σήμερα σας παρουσιάζω επιγραμματικά μία άτυπη λίστα με όσα μου έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση το 2009 και εκδόθηκαν σχετικά πρόσφατα (δεν θέλω να ανακαλύψω την Αμερική και να σας προτείνω το «Εκατό χρόνια μοναξιά» για παράδειγμα). Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι επιλογές μου θα αρέσουν και σε εσάς, αλλά αν πέσει στα χέρια σας κάποιο από αυτά τα βιβλία, θα πρότεινα να το ξεκινήσετε. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, ας ξεκινήσουμε για τα δέκα αγαπημένα της χρονιάς, σε απόλυτα τυχαία σειρά και με έμφαση σε σύγχρονους Έλληνες συγγραφείς.
Πρώτο στη λίστα: «Η λονδρέζικη μέρα της Λώρας Τζάκσον», του Χρήστου Χρυσόπουλου από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Είναι ένα βιβλίο που είχα παρουσιάσει αναλυτικά το Φεβρουάριο και είχαμε φιλοξενήσει στην Μπρίζα μια αποκλειστική συνέντευξη του συγγραφέα. Διαβάζοντας την πρώτη κιόλας σελίδα είχα συνειδητοποιήσει ότι πρόκειται για ένα πολύ ιδιαίτερο και πολύ ποιοτικό βιβλίο. Συνοπτικά, ένα απόσπασμα από τη ζωή της ποιήτριας Λώρας Τζάκσον δίνει την αφορμή στο Χρυσόπουλο να αναζητήσει χαμένους ποιητικούς δρόμους. Πριν λίγες μέρες το βιβλίο βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών ως το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς.
Δεύτερο: «Αν ήταν όλα… αλλιώς», της Αλκυόνης Παπαδάκη από τις εκδόσεις Καλέντη. Ανάμεσα στα μεγάλα ευπώλητα της χρονιάς και υποψήφιο για το βραβείο αναγνωστών. Τα πάθη μιας οικογένειας, δοσμένα με γλυκόπικρο τρόπο και παραδοσιακό ύφος.
Κατάφερα να χωρέσω στη λίστα δύο βιβλία με συγγραφείς που έχουν το ίδιο όνομα: ακολουθεί «Ο ήχος του ακάλυπτου», της Κάλλιας Παπαδάκη από τις εκδόσεις Πόλις. Μια συλλογή διηγημάτων που περιστρέφονται γύρω από τον ακάλυπτο χώρο μιας πολυκατοικίας. Θα βρείτε ομοιότητες με τη ζωή σας.
Τέταρτο ένα κόμικ που έχω επαινέσει επανειλημμένα. «Logicomix» φυσικά από τον Απόστολο Δοξιάδη και τον Χρίστο Παπαδημητρίου. Μεγάλη επιτυχία και στην Αμερική (πρώτο στη λίστα των best sellers των New York Times) για μια ιστορία πάνω στην υπέρτατη λογική, που οδηγεί στην τρέλα.
Στο νούμερο πέντε ένα βιβλίο από το 2008, το «Μεταξύ συρμού και αποβάθρας», της Έλενας Μαρούτσου από τον Καστανιώτη. Μια σύγχρονη ιστορία αναζήτησης της αγάπης με φόντο τους πίνακες του Μαγκρίτ και την ποίηση του Τάσου Λειβαδίτη. Μην αναρωτιέστε για το πώς συνδέονται όλα αυτά. Απλώς διαβάστε το.
Ακολουθεί ένα γνήσιο τέκνο της Μεσσηνιακής γης, ο Νίκος Αραπάκης με το «Και στη μέση η θάλασσα», από τις εκδόσεις Μπατσιούλας. Σχεδόν «ιστορικό» μυθιστόρημα για τις σχέσεις δύο γειτονικών λαών, που μοιάζουν με τους Τούρκους και τους Έλληνες. Όπως συνέβαινε, οι ξένες δυνάμεις και οι δουλοπρεπείς ηγέτες τους σχεδιάζουν να τους ρίξουν στη δίνη ενός πολέμου.
Στην έβδομη θέση το εκπληκτικό «Οριζόντιο ύψος και άλλες αφύσικες ιστορίες», του ποιητή Αργύρη Χιόνη. Ταξιδέψτε με τις μικρές ιστορίες για να βρεθείτε στην Ακαλακούμπα χορεύοντας ρούμπα.
Συνεχίζω με το βαρύ πυροβολικό της σύγχρονης αμερικανικής μυθιστοριογραφίας, τον Φίλιπ Ροθ. Δυστυχώς ακόμα δεν του έχουν δώσει νόμπελ του ανθρώπου, εγώ διάβασα την «Αντιζωή», από τις εκδόσεις Πόλις, εσείς διαβάστε οποιοδήποτε δικό του και ταυτιστείτε με τον κυνικό κλασικό ήρωα των βιβλίων του, τον Ζούκερμαν.
Στην ένατη θέση ένα βιβλίο για να σας τρομοκρατήσει. «Ιός» του πρωτοπόρου Scott Sigler από τις εκδόσεις Πλατύπους.
Καταπατώντας την έννοια του top-10, στη δέκατη θέση συνωστίζονται πέντε βιβλία, που το καθένα θα ήταν κρίμα να μείνει εκτός της λίστας μου. Το κόμικ «Watchmen» του Άλαν Μουρ που μεταφράστηκε πρώτη φορά στη χώρα μας από τις εκδόσεις Anubis, το βιβλιοφιλικό «Μυστικό της τελευταίας σελίδας» του Νίκου Χρύσσου (Καστανιώτης), η συλλογή διηγημάτων «Ο βυθός είναι δίπλα» του επίσης Μεσσήνιου Νίκου Αδάμ Βουδούρη (Πατάκης), ένα ελληνικό φάνταζυ «Ο Λέκγουελ και οι ξεχασμένοι θεοί», του Κωνσταντίνου Μίσσιου (Διόπτρα) και το εξαιρετικό ιστορικό μυθιστόρημα «Σκοτώστε τον Ρόμελ» του δάσκαλου Στίβεν Πρέσφιλντ (Πατάκης).
Ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα το 2010; Το «Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης» του Λουίς Σεπούλβεδα από τις εκδόσεις Άγρα. Ήταν δώρο και αποδείχθηκε καλό βιβλίο, ενώ για να γράψω τη στήλη έκανα ένα μικρό διάλειμμα από τη «Βραχονησίδα» του Νίκου Μουρατίδη, ο οποίος με έχει εκπλήξει ευχάριστα. Ραντεβού σε δύο εβδομάδες σε κάποιο διαφορετικό σημείο όπου θα συναντήσετε τη Μπρίζα. Και σας υπόσχομαι ότι τότε θα διαβάσετε μία πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου