Μπήκε πλέον ο Μάρτιος, σε λίγο αρχίζουν οι ζέστες, το καρναβάλι κορυφώνεται το σαββατοκύριακο, το FYROM δεν βλέπω να ονομάζεται τελικά Δημοκρατική Δημοκρατία της Δημοκρατίας, κάτι σεισμούς προβλέπει το ΒΑΝ και ο Τσίπρας συνεχίζει να ανεβαίνει στις δημοσκοπήσεις φορώντας σε κάθε δημόσια εμφάνισή του τη στολή του Δαπίτη. Clean cut, καρό πουκάμισο, τζιν κλπ Ας αφήσω, όμως την επικαιρότητα στην άκρη, για να ασχοληθώ με ένα μυθιστόρημα που προβλήθηκε αρκετά τον τελευταίο χρόνο και σίγουρα το έχετε δει να φιγουράρει σε βιτρίνες και ράφια. Πρόκειται για τις πολυσυζητημένες «Ευμενίδες» του σαραντάχρονου Γαλλο-Αμερικάνου συγγραφέα Jonathan Littell, που κυκλοφόρησε στα τέλη του 2007 στη χώρα μας από τις εκδόσεις Λιβάνη. Οι «Ευμενίδες» («Les Bienveillantes» ο πρωτότυπος τίτλος) είναι το πρώτο βιβλίο που έγραψε ο Littell στα γαλλικά, το 2006 απέσπασε όχι μόνο δύο σπουδαία λογοτεχνικά βραβεία, αλλά και καλές κριτικές, ενώ στις έξι πρώτες εβδομάδες κυκλοφορίας του στη Γαλλία, σημείωσε πωλήσεις της τάξης των 280.000 αντιτύπων. Όλα τα παραπάνω κίνησαν το ενδιαφέρον των ελληνικών εκδοτικών οίκων και μετά από έναν άτυπο πλειστηριασμό, φημολογείται ότι ο Λιβάνης απέκτησε τα δικαιώματα μετάφρασης πληρώνοντας το αστρονομικό για τα δεδομένα πόσο των 50.000 ευρώ.
Περί τίνος, όμως πρόκειται και γιατί ονομάζεται «Ευμενίδες»; Οι Ευμενίδες ήταν το τρίτο και τελευταίο μέρος της «Ορέστειας» του Αισχύλου και είναι οι Ερινύες οι οποίες πείθονται να υποχωρήσουν και να γίνουν σεμνές θεές, πνεύματα συγχώρεσης και ευμένειας. Το μυθιστόρημα τώρα του Littell, είναι σκιαγραφημένο με ιστορική πένα και αποτελεί μια ματιά εκ των έσω στο καθεστώς που κυβέρνησε τη Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β’ Π.Π. Ο κεντρικός χαρακτήρας ο δόκτωρ Μαξιμίλιαν Άουε, είναι ένα καλλιεργημένο, δίγλωσσο, διανοούμενο τέρας, που προσπαθεί να κάνει τον αναγνώστη να κατανοήσει τις αποτρόπαιες πράξεις του. Μέσα από τη δίνη ιστορικών συμβάντων που συντάραξαν την ανθρωπότητα αναδύονται οι μοναχικές, μελαγχολικές σκέψεις ως προς την ενοχή αλλά και το προαποφασισμένο των γεγονότων της ζωής του ίδιου του Μαξιμίλιαν, εγκληματία των SS. Πλήθος αναφορών σε μυθολογία, μουσική και λογοτεχνία και με βασικό ερώτημα το πόσα γνωρίζει η κοινωνία και πόσα επιθυμεί να μάθει για τις φρικαλεότητες της ιδεολογίας των ναζί.
Το βιβλίο του Littell δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εύκολο ή εμπορικό και ούτε είναι κάτι που θα διαβάσετε μέσα σε ένα σαββατοκύριακο. Το αντίθετο μάλιστα. Αποτελείται ούτε λίγο, ούτε πολύ από 980 πυκνογραμμένες σελίδες, τον άθλο της μετάφρασης ανέλαβε ο Άγγελος Φιλιππάτος και θα το βρείτε στο κοντινότερο βιβλιοπωλείο σας έναντι είκοσι τριών ευρώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου